Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Άτιτλο – Αναστασία Πελεκάνου


Άτιτλο

Θέλω να μπω σε ένα πλοίο,
για μακρινό ταξίδι.
Να είμαι έξω, αδάμαστος αέρας
να κάνει κουβάρι τα μαλλιά μου.
Να κρατιέμαι για να στερεωθώ από τους μπερδεμένους αέρηδες,
αλμυρό νερό να χτυπά το πρόσωπο μου.
Έναν ήλιο στα χέρια να ‘χω και να μη καίγομαι,
δίπλα ένα φεγγαράκι όχι χάρτινο.
Γύρω βραχονησίδες να τις χτυπούν κύματα.
Μποφόρια να μη διστάζουν να δείξουν τη δύναμη τους και λιμάνι κανένα πουθενά.
Στη μέση του ωκεανού να κρατιέμαι από τα σκουριασμένα σίδερα της κουβέρτας…

Αναστασία Πελεκάνου

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής