Απόλυτος λύσις
Θεωρώντας ήδη, πως τα πάντα έχουν κριθεί,
κάπου φυλάσσεται μία απαλλακτική λύσις.
Όταν η μαγική ράβδος σου έχει χάσει
την ευεργετική της ιδιαίτερη φύση,
και τα ενδεικτικά γνωρίσματα αδυνατούν (όπως, κάποτε…)
να μεταβληθούν καθοριστικά,
στης συνείδησής σου το βάθος, ξυπνά μία λύσις.
Όταν διαπιστώνεις πως δεν σου απέμεινε
καμία έξοδος διαφυγής,
αναλογιζόμενος μία πανάρχαιη διαδικασία
–πλην όμως δεσμευτική–
τότε επιβάλλεται να δοθεί μία οριστική λύσις.
Καθώς όμως επαναφέρεται στη μνήμη σου
το εκτύπωμα της ελικοειδούς περιστροφής
–αποκάλυψη αρμονίας μυστηριωδών αληθειών–
φέροντας ακέραιο το βάρος των αποφάσεών σου,
γνωρίζεις καλά πως, αυτή, δεν είναι η απελευθερωτική λύσις.
Ωστόσο, αποκαρδιωμένος κάποτε,
όταν βρίσκεσαι εγκλωβισμένος
σε μία ιδιομορφία διακριτικών σημείων
όπου με δική σου ευθύνη οδηγήθηκες,
και αδυνατώντας να δώσεις στα αίτια μεταβλητή τροπή,
τότε αδιόρατα, στους πολύτροπους δαιδάλους της νόησής σου,
(κατ’ ιδέαν υπάρχουσα) πάντoτε έτοιμη να σου προσφερθεί,
υπάρχει μία ιδανική, εσχάτη λύσις.
Από την συλλογή ” Άπτερος πτήσις”
Εκδόσεις Ζαχαράκη
2013
Παπανατσίδης Μιχάλης
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.