Απόσπασμα μοναχικού λόγου Κατάλαβε το, είπε, είμαι σαν εκείνες τις πεταλούδες στα κάδρα που τις παρατηρούσα όταν περίμενα μικρός στην επίσκεψη το γιατρό, όταν είχα βαρεθεί τα παλιά περιοδικά που ήταν στο τραπεζάκι του σαλονιού με τις ημίγυμνες που κρατούσα τη μορφή τους για το βράδυ και το τι έπρεπε να κάνει ένα σωστός άντρας που δεν θα έκανα ποτέ. Είχα κουραστεί και να κοιτάω έξω από το παράθυρο τις μυστηριώδεις μορφές που πηγαινοέρχονταν απέναντι σε κάποια κίτρινα παράθυρα, σαν από άλλο κόσμο έμοιαζαν, βυθισμένες σε μια τρομερή ρουτίνα που με ανατρίχιαζε, όχι, δεν θέλω να πάω κι εγώ σε αυτό το μέρος, όχι, ποτέ… τι έλεγα; ναι, για τις πεταλούδες, τοποθετημένες προσεκτικά μέσα στη γυάλα, πανέμορφες, με όλα τα φανταχτερά χρώματα τους άθικτα και την περίτεχνη δομή του σώματος τους, σα να περίμεναν υπομονετικά εσένα να ανοίξεις το τζαμάκι για να πετάξουν ελεύθερες ανάμεσα στις πολυκατοικίες και να προσφέρουν απλόχερα την ομορφιά τους στην γκρίζα πολιτεία, αλλά ήξερες κατά βάθος πως αν τις πιάσεις θα γίνουν θρύψαλα πάνω στα χέρια σου, έτσι μοιάζω κι εγώ, άσε με μόνο στη γυάλα, υπάρχει ελπίδα όμως για εμένα, μέσα στη γυάλα θα αναγεννηθώ, αν με βγάλεις θα γίνω στάχτη στα χέρια των ανθρώπων, άφησε με… Σάλτος Δημήτρης Ναυαγοί στη λεωφόρο εκδόσεις “Κύμα“ Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.
Μοίρασου το άρθρο με τους φίλους σου!
Μου αρέσει αυτό:
Like Φόρτωση...
Σχετικά
