Αύγουστος
Έναν Αύγουστο μονάχα σου ζητώ
Πάνω σ΄αλμύρας βότσαλα
φωτιά να βάλει ο έρωτας
στ΄ανήμερο κορμί
Σμαραγδένια τα κύματα του πάθους
τον παφλασμό της ηδονής
να κρύβουν στην αγκάλη τους
Σύννεφα ολόλευκα
να ταξιδεύουν τις ανάσες
στου ουρανού το γαλανό ακρογιάλι
Να μου στολίζεις με κοχύλια τα μαλλιά
και στη ματιά
να γράφεις με υποσχέσεις σ΄αγαπώ
στις μετρημένες μέρες του για πάντα
Να ξαποσταίνω στης ορμής σου τη γαλήνη
γράφοντας νότες με τους χτύπους της καρδιάς
Να στέκει άχρονη η στιγμή
στου χρόνου το κατώφλι
σαν της χαράς το φοβισμένο δάκρυ
Γύρω καυτό το καλοκαίρι
να τσαλαβουτά στη θάλασσα του πόθου
Αχ, έναν Αύγουστο μονάχα σου ζητώ
μ΄ένα πανσέληνο φεγγάρι
να με ξελογιάσεις.
Σοφία Κοντογεώργου
Είμαι η Σ….Κ….
Η ποίηση υπήρξε το καταφύγιό μου . Ώσπου ξεμάκρυνα και χάθηκα .
Για χρόνια περιπλανήθηκα στους δρόμους .
Με βρήκε με περιμάζεψε και μου πρόσφερε στέγη . Ξαναβρήκα το καταφύγιό μου .