Αύριο αγάπη μου αύριο πάλι
-Πως πεθαίνει ο θάνατος;;
-Με Ζωή πεθαίνει!!
Αχχ!! γαλανή θηλαστική ομορφιά μου
Ο κόσμος αγοράστηκε μάτια μου
κι εγώ στέκω εδώ στη γωνιά μου
Σ’ ανθισμένους καιρούς
Κρατώ απαλά το φτερό του αετού
που έπεσε στον ώμο μου
και μου ψέλνει μυστικά του ουρανού
με άρωμα φυσαρμόνικας
Και η νύχτα μεταμορφώνεται
σε καθάριο δέρμα με άρωμα σανταλόξυλο
Έγραψα το όνομά σου σε κυκλαδίτικο
τοίχο και στο γυάλινο νερό του πηγαδιού μου
Η μνήμη του σώματος τραγουδάει
Αύριο θα πάρω πάλι αεροπλάνα και τρένα να ‘ρθώ
Αύριο θα κάνω εκτροπή του χρόνου
Αύριο πάλι θα χορέψουμε στη συναυλία του Έρωτα
Και οι αγκαλιές σου
Μελωμένες κουμαριές θα στέκουν φράχτης.
Ελένη Κιούπη
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.