ΒΑΨΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ
Βάψε με μπλε, κόκκινο, βάψε με μαύρο. Πάντα το ίδιο θα είμαι. Βάψε με κίτρινο, ροζ, ακόμα και τιρκουάζ. Δώσε στο χρώμα μου, μια πυκνή μοντέρνα εσάνζ. Πάλι το ίδιο θα είμαι. Βάψε με περιστέρι, αιθέριο γεράκι, μελαγχολικό σπουργιτάκι ή ένα κεφάτο αηδόνι. Πάλι το ίδιο θα είμαι. Βάψε με σπίτι, έναν εύκρατο κήπο. Βάλε απουσία όταν τα βράδια θα λείπω. Βάψε με ένα ανθισμένο λιβάδι. Δροσερό νερό που περνά απ’ το παλιό το πηγάδι. Βάψε το σώμα, βάψε το αίμα, βάψε τον τοίχο με σίδερα μέσα στο πνεύμα. Βάψε με ρούχο, βάψε με δέρμα, ένα tattoo από ατίθασο σπέρμα. Πάλι το ίδιο θα είμαι. Βάψε με πρόζα, βάψε με ποίηση, βάψε τις λέξεις με αλαζονεία, την πιο φαιδρή και εσώτερη οίηση. Βάψε με μετανάστη, βάψε με επαναστάτη, βάψε με να μοιάζω με το αυταρχικό σου δυνάστη. Πάντα το ίδιο θα είμαι. Βάψε με κερί που να ανάβει, ένα κερί που να σβήνει. Βάψε με ό,τι απ’ το φως μες στη νύχτα, έχει πλέον απομείνει. Βάψε με λάμψη, τυχαίο σπινθήρα, στο δάσος πυγολαμπίδα. Βάψε με και λίγο από εκείνη την χαμένη ελπίδα. Βάψε με straight, βάψε με gay. Το ίδιο αίμα με το δικό σου, για πάντα μέσα στις φλέβες μου θα ρέει. Βάψε με ειδήσεις, αιμοσταγείς μεταγγίσεις, φτηνό πρωτοσέλιδο, μέχρι και «κίτρινο τύπο». Βάψε με όπως της πόλης τον ουράνιο ρύπο. Πάλι το ίδιο θα είμαι. Βάψε με κομφορμιστή, φυσιολογικό, ψυχοπαθή, ψυχωτικό ή και απροσάρμοστο. Βάψε με όπως εκείνον τον ανίατα άρρωστο. Βάψε με θύμα, βάψε με θύτη. Βάψε με εργάτη σε εργοστάσιο λιγνίτη. Ακόμα και στυγνό τραπεζίτη! Βάψε με έρωτα, βάψε με πάθος. Αδηφάγο φιλί σε ένα πολυπόθητο λάθος. Βάψε με κομμουνιστή, σοσιαλιστή, συντηρητικό, απολιτίκ, ακροδεξιό, ακόμα και φιλελεύθερο. Βάψε με, σαν την θάλασσα των υποσχέσεων, ελπιδοφόρο και ελεύθερο. Βάψε με ουμανιστή, ανθρωπιστή, βάψε με ολοκληρωτικό ή και εθνικιστή. Βάψε με καθολικό ή ορθόδοξο, Ινδουιστή ή βουδιστή. Ακόμα και αγνωστικιστή! Για πάντα το ίδιο θα είμαι. Βάψε έννομο, βάψε με σύννομο, ταραξία ή παράνομο. Αλήτη του δρόμου με κόντρα τον άνεμο. Βάψε με αδάμαστο, βάψε με αταίριαστο. Βάψε με σανοφάγο ή ψεκασμένο, ανεμβολίαστο ή εμβολιασμένο. Ίσως και λίγο απ’ τον ήλιο, την ρώμη και την γνώση καμμένο. Βάψε με θνητό, βάψε με αθάνατο, ακόμα και Θεό που δεν γνωρίζει από θάνατο. Εγώ, πάντα το ίδιο θα είμαι.
Απόσπασμα από το έργο
«ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΣ»
του Σταμάτη Γαλάνη
Ο Σταμάτης Γαλάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Έχει σπουδάσει Ευρωπαικές σπουδές και Career Management στο πανεπιστήμιο του CENTRAL LANCASHIRE και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στις Διεθνείς Σχέσεις από το πανεπιστήμιο του LANCANSTER. Έχει εργαστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρία, αντίστοιχα. Από το 2011 ζει, εργάζεται και ονειρεύεται στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, από παιδική ηλικία γράφει στίχους, κείμενα, πεζά και ποιήματα, και παράλληλα συνθέτει μουσική. Σχετικά με την μουσική, ενίοτε κυκλοφορεί αποσπάσματα από τις παραγωγές του στο διαδίκτυο και έχει δημιουργήσει δικό κανάλι στο YouTube. Παράλληλα μελοποιεί ποίηματα ομότεχνων συναδέλφων και συμμετέχει σε δικά του μουσικά σχήματα. Το 2015 ολοκλήρωσε κύκλο μαθημάτων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα την «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ», από το οποίο επιτυχώς αποκόμισε πιστοποιητικό επιμόρφωσης με άριστη επίδοση. Το συγγραφικό του έργο ξεκίνησε το 2012, με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ». Μια συλλογή που απαρτίστηκε από σκέψεις, ποιήματα και έμμετρες διηγήσεις από τα ταξίδια του στο εξωτερικό. Το 2016, ακολούθησε η έκδοση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ». Μια συλλογή ποιημάτων και μικρών πεζών κειμένων, που προσπαθούν να εκθέσουν τα συναισθήματα της επιστροφής του στην Ελλάδα όπου βρίσκεται στην θύελλα της οικονομικής κρίσεως. Παράλληλα, από το 2016 διατηρεί μηνιαία στήλη αφιερωμάτων μουσικού περιεχομένου στο ηλεκτρονικό περιοδικό «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ» και ενίοτε δημοσιεύει ποιήματα του σε αντίστοιχα ηλεκτρονικά περιοδικά, όπως το «POLISPOST». Τον Μάρτιο του 2019, τα πρώτα δύο έργα του πέρασαν από την αρμόδια κριτική επιτροπή και έγινε μέλος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ. Η «ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΣΧΑΣΗ» είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του, στην οποία συνεχίζει την συνεργασία, με τον ζωγράφο και φίλο του, Οδυσσέα Άννινο. Τέλος, συμμετείχε πρόσφατα στα ανθολόγια «Συνομιλώντας με τον Τάσο Λειβαδίτη» (2019) και «Συνομιλώντας με τον Arthur Rimbaud». (2020) Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, με τιμητική διάκριση για την συμμετοχή του στους 34ους Δελφικούς αγώνες ποίησης της ΠΕΛ, και τελευταία με το βραβείο ποίησης «ΕΛΙΚΩΝ», από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ, τον Νοέμβριο του 2019. Η «Ατέρμονη Σχάση», ήταν μεταξύ των βραβευμένων βιβλίων του 2019, από τον ΕΠΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 2015 και έχει μία κόρη.