Ιζόλδη ή Το γλυκό Μουνί της Νιότης
Εκδόσεις, Φαρφουλάς /σειρά, Λοξή Γραφή 19
Λοιπόν, το τελευταίο και το λιγότερο υπερρεαλιστικό από τις άλλες τρεις ποιητικές ενότητες του Θ.Δ.Τυπάλδου, είναι μεν μικρό σε ποσότητα αλλά εκλεκτό σε ποιότητα! Η ποίησή του υψηλή, περήφανη και πικρή,”ενας αρρενωπός” κι “άκαμπτος λυρισμός” μπροστά σε μικρά αισθήματα και γεγονότα της ζωής ( Μέσα από τα μπούτια της /Ξεπηδά ο αρχαίος κεραυνός……….)
Η Ιζόλδη ακόμα και νεκρή αγαπιέται, την ποθούν ενώ το Γλυκό Μουνί της Νιότης. για τόσο λίγο γλυκό και τόσο πολύ μαραμένο αφού κι η Νιότη τόσο σύντομη, πρόσκαιρη, παροδική. Απόλαυσα το έργο αυτό, καθώς και το Επιμύθιό του την απροσδόκητη,απρόσμενη,
Αλεξάνδρα Δήμου
* * *
Αποσπάσματα βιβλίου:
Ο άλλος μου εαυτός, πήρε μια νύχτα την θύμηση και χάθηκε στο πηγάδι των ευχών!
*
Μικρή φροντίδα
Το μαχαίρι πνιγμένο στο αίμα
Μία ζωή ακόμη ευκαιρίας ή ευκαιριακή
Μα όλα όσα αγκάλιασε η φυγή
Τα ανέδειξε η κραυγή
*
Με τον έρωτα ξεγελάσαμε τον θάνατο – με τον θάνατο ξεγελάμε την Πλάνη!
*
Μέσα από τα μπούτια της
Ξεπηδά ο αρχαίος κεραυνός
Μέσα απ’ τον πούτσο του
Η παρόρμηση ξεπηδά
Τιμόνι ακυβέρνητο
Τον κίνδυνο εκμηδενίζει
*
Της λάβας το αίμα και το αίμα της λάβας!
*
Αλγεβρικές εξισώσεις:
Βήματα πάνω και πέρα μέσα κι έξω
Απ’ το Άπειρο
Δύο νέοι αγκαλιασμένοι:
«Εμείς είμαστε το Άπειρο!»
Θ.Δ.Τυπάλδος
