Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Δακρυσμένοι πόθοι – Βελούδας Πέτρος

Δακρυσμένοι πόθοι

 

 

 Παλιάς κοπής αιθεροβάμων
 οίστρος αγκιστρωμένος
στην δίψα του καλοκαιριού,
μεσημβρινό βλέμμα η ακατοίκητη
ευαισθησία της σαγήνης.

Η αγάπη κλαίει αναπολώντας
τους γενναίους θερινούς συνδαιτυμόνες
της παθιασμένης όασης…
Πόθοι που αναμειγνύονται  με τα πάθη,
σκυλεύοντας τις ακανόνιστες
 μορφές της αγαλματένιας σκέψης.

Θάλασσα οι πόθοι,
μουσκεμένες γιρλάντες
στο εξοχικό του έρωτα,
ποτίζονται ανελλιπώς
μες τα δάκρυα της αδάμαστης γοητείας.

Διαυγές το μέλλον, αίθριος  ο καιρός,
κουρσάρος στο λιοπύρι των παραισθήσεων,
ακμάζουσα ενοχή για τους έρωτες
που απέμειναν ρόπτρα
διαφημίζουσας υστερίας…
Δακρυσμένοι πόθοι,
μελαγχολική ενατένιση του πάθους
σε αιώρες καλοκαιρινής.. μέθης!…

 

 

ΠΕΤΡΟΣ Κ ΒΕΛΟΥΔΑΣ

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής