Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Δεσμώτης ήλιος – Πέτρος Κ. Βελούδας

 


Δεσμώτης ήλιος


Τα χέρια μάτωσαν τρυπημένα

από τα καρφιά του μίσους

Έγινε γκρι  η ματιά του ηλίου

το Σάββατο και αναστεναγμοί

ξέπλυναν την θυσία των αμαρτωλών

συννεφιών.

Ο ήλιος ικέτης αλυσοδεμένος

με τις κατάρες της ζήλειας

σέρνεται στον ουρανό της περιπλάνησης

στάζει κίτρινη μελαγχολία.

Αδιάφορα τα πουλιά τον προσπερνάνε….

Υπάρχει αιχμάλωτος

στον ορίζοντα του πάθους..

Το ξημέρωμα δεν πλαγιάζει

στο προσκέφαλο της νύχτας

Τα φεγγάρια δεν τυφλώνονται

στο φως του , τα αστέρια φέγγουν

στο παράπονό του

κρυφά γλιστρούν στην καταχνιά…

Τρείς κουβέντες από το στόμα

του ηλίου και οι αχτίνες του

δεμένες με της κακίας τις αλυσίδες.

Φωτογράφησε ξανά τον εαυτό του

της υπάρξής του τις βιτρίνες

για να καθρεφτίζουν τον εγωισμό τους

των θνητών, των κορμιών ευαισθησίες…

Ξέσπασε σε κλάματα

έκαψε την σιωπή του

και ένα πουλί στο ράμφος του

κρατάει ζωντανή την….ψυχή του!.-


Πέτρος  Κ. Βελούδας

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής