Δυο βήματα...
Εκείνο το φεγγάρι σα γη μεγάλο
Δύο βήματα και
Δεν το ΄φτασες ποτέ
ούτε με ξόρκια ούτε με ιδρώτα
Δεν το ΄φτασες και έφτασες στο τέρμα.
Τέλος χρόνου
Τέλος παράτασης
Τέλος δρόμου
Και κείνο το φεγγάρι
Σαν παιδί να στέκει
Με χέρια ανοιχτά
Σα γη μεγάλο
Σαν δρόμος που πήρες
Και τον πήρες λάθος.
Ισμήνη Ζαγοραίου
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.