ΕΛΠΙΔΑ
Γένους θετικού….
Νύμφη του αισιόδοξου πνεύματος,
στεφανωμένη με άνθη χαρμόσυνης ανεμελιάς,
πλεγμένα με νοσταλγία μαλλιά,
με λυτά χαμόγελα, και πρόσωπο παρθένας φύσης,
στα ξέφωτα του δάσους της προσμονής μόνιμη κάτοικος,
σε κορμούς θετικής σκέψης κρυμμένη,
μία ευγενική οπτασία,
στα χρώματα της ανοιξιάτικης διάθεσης ζωγραφισμένη στο κάδρο των αναμονών.
Ελπίδα, μια δυναμική Αμαζόνα,
με κληρονομικό χάρισμα επιβίωσης
στα πιο απίθανα σενάρια των ονειροπόλων.
Ή ελπίδα φωλιάζει στις ψυχές,
συγγενεύει με την προσμονή,
πληγώνεται συχνά λόγω της επίθεσης
των άγριων ζώων της καθημερινής τριβής των συνθηκών,
αμυχές τις προκαλούν οι απαισιόδοξοι,
σωματικές βλάβες οι υστερόβουλες ενέργειες των καταστάσεων,
εκδορές και τραύματα στο γόητρο της οι πολεμικές κραυγές των θηρίων της εξουσίας…
Το εφήμερο κελί της ματαιότητας δεν εμποδίζει
την Ελπίδα να δραπετεύσει στα γνώριμα της λημέρια,
ζώντας στην παρανομία των επ-διώξεων της ψυχρής λογικής,
μεταμορφώνεται αίφνης σε ξωτικό του μυαλού,
σκαρφαλώνοντας στην κορυφή της πυραμίδας των δυνατών συγκινήσεων,
κρατώντας τρυφερά στα χέρια της τα ζωάκια της επιβίωσης
πού μοιάζουν στα χαριτωμένα μας βιώματα,
καρποί μιας εφηβικής καλλιέργειας μελλοντικών επιθυμιών.
Μιχαλόπουλος Γεωργιος
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.