Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Ελπίδες – Τσουλακίδη Κατερίνα

 

Μέσα από άπειρες λουρίδες
σκιερής πόλης
ξεπροβάλουν εικόνες,
νούμερα, γράμματα
που χωρίς να επιζητούν τη προσοχή
καταφέρνουν να ακινητοποιούν
με τρόπο βάναυσο
τις αρτηρίες μου.
Το αίμα φουσκώνει και μπλαβίζει
έτοιμο να εκραγεί
καθώς ρουφάω την νικοτίνη
με πάθος
σα να είναι η απάντηση που ποτέ
δεν δόθηκε.
Κατρακυλάει στα σωθικά μου
τα σαπίζει…
μ΄ απάντηση δεν παίρνω
Εκείνο που ποτέ δεν κατάλαβες,
βίωσες τη δική μου
θλίψη
χωρίς να την ζήσεις ποτέ.
Οι ελπίδες εξασθενούν
κι ας ήρθε η Άνοιξη

 

Τσουλακίδη Κατερίνα

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής