Ευτυχώς υπάρχει και η θάλασσα!
Η μέρα μου θα ήταν εύκολη, είχα κανονίσει να μείνω σπίτι, και να μην κάνω τίποτα. Πρωί πρωί είδα το μήνυμα της Μελίνας. Η αλήθεια είναι πως το είχε στείλει χθες βράδυ αλλά ποιος βλέπει μηνύματα χωρίς καφέ!
“Ξυπνάς πίνεις δυνατό καφέ, βάζεις φόρμα (κατά προτίμηση εκείνη που μου έλεγες πως θες να πετάξεις) και έρχεσαι σπίτι μου.
Ωραία ξεκίνησε η μέρα μου. Άντε τώρα να τα βγάλω πέρα με την τρέλα της.
Σε λίγη ώρα χτυπούσα το κουδούνι.
-Καλημέρα Μελινάκι!
-Που την είδες;
Κάνοντας στην άκρη για να μπω είδα το σαλόνι..
-Φιλενάδα τι έγινε; σε έκλεψαν;
Το σπίτι ήταν σαν βομβαρδισμένο!
-Κάτι τέτοιο!
Μπήκα μέσα και δεν πίστευα στα μάτια μου όλο το σπίτι τα πάνω-κάτω
-Τι έγινε πουλάκι μου τι χαμός είναι αυτός; Πριν δύο εβδομάδες δεν έφερες τη γυναίκα για γενική;
-Ναι αλλά σήμερα δεν μπορούσε. Όπως κατάλαβες, θα την κάνουμε οι δυο μας!
-Είσαι τρελή, εντελώς τρελή όμως και ποιος σου είπε ότι δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω;
-Φιλενάδα σε παρακαλώ μη με αφήσεις μόνη μου σε αυτό..
-Και για να έχουμε καλό ερώτημα Τι βρωμάει έτσι;
– Εμ αν δεν βρώμαγε δεν θα ξεσήκωνα το σπίτι!
-Τι να έκανα ανασκουμπωθήκαμε και αρχίσαμε το καθάρισμα, τι καθάρισμα δηλαδή απολύμανση.
-Χλωρίνη το μεγαλείο σου ,σε λατρεύω χλωρινούλα μου γλυκιά! παραμιλούσε η Μελίνα.
-Εσύ ούτε να ακούσεις για χλωρίνη, τι έπαθες τώρα, ηρέμησε Δεν μπορώ να αναπνεύσω θα πάθουμε δηλητηρίαση. Φτάνει μόνο στο ταβάνι δεν έβαλες!
-Αν δεν βάλουμε παντού κινδυνεύουμε να πάθουμε χειρότερα. Όσο για το ταβάνι Έχε χάρη που δεν το φτάνω!
-Θα μου εξηγήσεις τι έγινε και τραβάω αυτό το ζόρι τώρα ,τουλάχιστον να ξέρω.
-Μετά με καφέ και τσιγάρο!
-Τι είναι αυτό Μελίνα στην μπανιέρα το χαλί του σαλονιού το καινούργιο;
-Ναι!
-Τρελάθηκες εντελώς;
-Το λες και τρέλα!
Το μεσημέρι παραγγείλαμε delivery φάγαμε ελαφριά σε αντίθεση με τη μουσική και τις δουλειές που ήταν βαριές και ασήκωτες. Εξουθενωμένες και οι δύο, με την Μελίνα, επιτέλους χαλαρωμένη, κάτσαμε στο σαλόνι φυσικά όχι με καφέ αλλά με ένα μπουκάλι κρασί κόκκινο
-Δεν το πιστεύω τι μου ξημέρωσε σήμερα!
-Σήμερα; Μιλάς για σήμερα; Μία εβδομάδα ζω τον απόλυτο εφιάλτη από χθες βράδυ ξεσήκωσα το σπίτι πίστευα δεν θα τελειώσει ποτέ!
-Μπορείς να μου πεις τι σκατά έπαθες;
-Θυμάσαι τον τύπο που γνωρίσαμε στη Ρόδο πέρσι το καλοκαίρι;
-Ποιον από όλους;
-Εκείνον τον ψηλό με το μαλλί και με το μούσι, στο ουζερί του γλάρου..
-Ναι! Ναι τώρα κάτι θυμάμαι. Νομίζω του είχες δώσει και το τηλέφωνο σωστά;
-Ανάθεμα την ώρα. Ρε αφού στο είχα πει ότι μιλούσαμε όλο αυτό τον καιρό.
-Ε ναι αλλά τίποτα το ιδιαίτερο τουλάχιστον από ότι μου είχες πει.
-Ναι απλά μιλούσαμε για νέα και βλακείες και πριν 10 μέρες μου είπε θα ερχόταν Αθήνα για δουλειές και ότι ήθελε πολύ να βρεθούμε!
-Ωχ!
-Μόνο ένα Ωχ, μία ζωή βλακείες κάνω η ηλίθια αράδιασε κάμποσα “Ωχ” για να μας φτάσουν!
-Να μαντέψω…του είπες να έρθει να τον φιλοξενήσεις.
-Μπράβο “Κασσάνδρα” μου φυσικά και εκείνος με τα χαράς δέχτηκε. Ήρθε λοιπόν την προηγούμενη Πέμπτη. Εγώ μόλις είχα μπει σπίτι από γενική ανακαίνιση. Παρουσία ανδρός στο σπίτι μου βλέπεις. Έπρεπε να έχω συμμαζευτεί. Μανικιουρ-πεντικιούρ, κομμωτήριο, Spa όλα τα έκανα.
Χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει το φρούτο. Πεταλούδα περίμενα, προ εξέλιξης της όμως, σκουλήκι ήρθε. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Μαλλί κολλημένο μες στη λίγδα, μούσι άστο ακόμα και οι άστεγοι πιο περιποιημένο το έχουν, ένα τζιν από την εποχή των Rolling Stones με τόση μαυρίλα πάνω του λες και είχε βγει από καπνοδόχο. Έμεινα να τον κοιτάω σαν χάνος. Με αγκαλιάζει και κόντεψα να λιποθυμήσω ,φυσικά όχι από το πάθος ή τη λαχτάρα αλλά από την μπόχα που μπήκε στα ρουθούνια μου και είναι ακόμα εγκατεστημένη εκεί. Όχι να κάνω σεξ μαζί του, αλλά ούτε στο ίδιο δωμάτιο δεν μπορούσα να μείνω. Ευτυχώς που είχα ανάψει κεριά φυσικά ο ρόλος τους άλλαξε, από ρομαντικό σκηνικό σε αρωματικό χώρου! Τι σωτήρια επιλογή να αγοράζω κεριά με αιθέρια έλαια. Πάλι καλά που είχα ετοιμάσει και τον ξενώνα. Η μάνα μου επέμενε πάντα των «φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!» Α ρε μάνα με έσωσες, πέρασε όπως όπως η ώρα και πήγαμε για ύπνο. Τι ύπνο σίγουρα και η κυρία Ελένη δίπλα έμεινε άγρυπνη ψάχνοντας το είδος του άγριου θηρίου που φιλοξενούσα! Αυτό δεν ήταν ροχαλητό αγέλη λιονταριών που μάχονταν να μοιραστούν το θήραμα τους, ήταν ! Το γατί μου το έρμο χτυπιόταν στην πόρτα της ντουλάπας ψάχνοντας τρύπα να κρυφτεί από τους λέοντες, ενώ εγώ αναθεμάτιζα την ώρα που δεν αγόρασα εκείνη την αντιασφυξιογόνα μάσκα που μου παζάρευε εκείνος ο ανάρχας στα Εξάρχεια. Βρυχηθμός και μπόχα μαζί και εγώ να τραγουδάω στο μπαλκόνι «Κρίμα τα νιάτα την ομορφιά Κρίμα το μπόι σου καλέ!»
Όταν ξημέρωσε χωρίς ντροπή το σύμπαν τη μέρα και κάτσαμε να πιούμε καφέ αποφάσισα να το ανοίξω το στοματάκι μου.
– Σου έχω ανάψει θερμοσίφωνο να κάνεις ένα μπάνιο χθες από το ταξίδι θα νιώθεις χάλια..
-Μπα δεν νομίζω πως χρειάζεται.
-Έλα μωρέ δεν επιβαρύνει σε κάτι ένα ντουζάκι έστω, πάω να σου βγάλω πετσέτες
-Τι πετσέτες πόσες θα βγάλεις;
– Τρεις, μία για το κεφάλι σου μία για το σώμα σου και μία για τα πόδια σου.
-Μία φτάνει!
Δεν άντεξα! Πόσο να αντέξω η γυναίκα!
– Με την ίδια πετσέτα θα σκουπίσεις τον κόλ@ σου και με την ίδια τη μούρη σου;
– Ναι ξεκινάω το σκούπισμα από πάνω!
Εγώ επέμενα και έφερα τρεις πετσέτες. Μπαίνει στο μπάνιο βγαίνει σε πέντε λεπτά, περνάει από μπροστά μου η μπόχα κοντεύει να με πνίξει και πάλι!
-Ποιο αφρόλουτρο χρησιμοποίησες μάτια μου;
– Αφρόλουτρο;
– Αφρόλουτρο είναι αυτό που βάζουμε για να πλυθούμε.
Θεέ μου κάνε να μην χρησιμοποιήσετε μαλακτική μου!
-Α δεν βάζω!
– Ορίστε;
– Δεν βάζω αφρόλουτρο, το σαμπουάν που βάζω στα μαλλιά μου όταν τα ξεπλένω κατεβαίνει το σαπούνι στο σώμα και πλένομαι!
«Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»
– Να υποθέσω Μου κάνεις πλάκα!
– Όχι γιατί να χαλάω σαπούνι;
-ΟΟΟμμμμμμμμ!! Τζάμπα γιόγκα!
– Μάθημα μπάνιου. Λοιπόν άκου καλό μου, πρώτα βρέχουμε το σώμα μας με νεράκι, μετά παίρνουμε το σφουγγάρι, βάζουμε σαπούνι και αρχίζουμε να τρίβουμε το σώμα μας με το σφουγγάρι. Τρίβουμε Καλά – καλά παντού όταν λέμε παντού… ΠΑΝΤΟΥ!
« Α ρε μάνα που είσαι να ακούσεις το καμάρι σου να λέει αυτά που κορόιδευε»
– Γιατί να τα κάνω όλα αυτά;
– Για να κάνεις μπάνιο. Πόσο χρονών είπαμε είσαι; 8;
Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει top red spot ! Νόμιζα πως ακουγόταν το αίμα μου να βράζει και οι ατμοί να βγαίνουν από αυτιά και ρουθούνια Jurassic Park το σπίτι μου. Μετά ήρθε η ώρα του φαγητού. Όπως καταλαβαίνεις δεν υπήρχε περίπτωση να πάω μαζί του κάπου έξω, παράγγειλα γιατί για να μπω στη κουζίνα να μαγειρέψω ούτε λόγος άλλωστε μόνη σπεσιαλιτέ μου είναι τα βραστά αυγά. Ευχαρίστως στην προκειμένη περίπτωση τα απέφυγα γιατί θα τα χρησιμοποιούσα για βασανιστήρια. Είχα ακούσει, πως κανένα ζώο δεν τρώει όταν βρυχάται, ΧΑ! Δεν είχαν γνωρίσει τον άνθρωπο αυτόν! Βρυχάται και τρώει, τρώει και βρυχάται επέστρεψε η άγρια αγέλη των λιονταριών να απολαύσει τη λεία, που μοιραζόταν όλη νύχτα. Άυπνη και νηστική υπέροχα! Ευτυχώς την επόμενη μέρα είχε δουλειές Οπότε έφυγε από το σπίτι Βροχή έξω και εγώ το σπίτι ανοιχτό! Έμεινε μέχρι χθες βράδυ δεν άντεξα φιλενάδα παράγγειλα φαγητό και όταν ήρθε τον παρακάλεσα να περιμένει να φάω εγώ στην κουζίνα και μετά να πάει να φάει αυτός. Αφού φάγαμε έβαλα κρασάκι και του τα είπα χεράκι!
-Να σε ρωτήσω κάτι; Τι σκεφτόσουν όταν ξεκίνησες να έρθεις Αθήνα;
– Ε να μιλάγαμε όμορφα όλο αυτό τον καιρό και είπα θα μπορούσα να είμαστε μαζί, να μωρέ.. να κάνουμε σχέση
– Σχέση; Μαζί;
– Γιατί όχι ; Εμένα μου αρέσεις!
Πες η μπόχα που είχε επηρεάσει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα Πες τα νεύρα μου που μοιάζανε σύννεφο καταιγίδας ούτε οοομμμμμμμμ με σταμάταγε πια, ούτε λοκατζής!
– Πας καλά; Σχέση με τι; Με όλα τα γνωστά και άγνωστα μικρόβια του σύμπαντος; Εσύ σχέση μόνο με τον Δημόκριτο θα μπορούσες να κάνεις αλληλεξάρτησης και έρευνας! Θες και γυναίκα, ούτε η γάτα μου δεν κάθεται στο ίδιο δωμάτιο με σένα δεν το είδες; Δεν αντέχει το καημένο, Εκείνος είχε το βλέμμα του κουταβιού αλλά εγώ πια μάζευα τα πράγματα του και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως δεν είχα γάντια μιας χρήσης ! Από την ώρα που έφυγε έχω ανοιχτό το σπίτι και καθαρίζω
-Καλά ρε Μελινάκι μες στη νύχτα έδιωξες το καημένο το παιδί, τόσες μέρες άντεξες μία βραδιά ακόμα δεν χάλασε και ο κόσμος!
– Όχι αλλά δεν άντεχα εγώ ούτε λεπτό Άκου σχέση και που ζω στον ίδιο πλανήτη μαζί του πολύ του είναι. Α ρε μάνα!
– Τι σου έκανε καλέ πάλι η μάνα σου αυτή φταίει που πας και βρίσκεις ότι άχρηστο κυκλοφορεί φορώντας παντελόνι;
-Όχι καλέ τι μου φταίει τώρα η κυρά Φρόσω! Αλλά την ώρα που έφευγε του είπα την καλύτερη ατάκα της {καλό ταξίδι και να θυμάσαι πως για άντρες σαν εσένα Ευτυχώς που υπάρχει η θάλασσα}
– Καλά όλα τα άλλα το χαλί το καινούργιο γιατί το πλύναμε και μου έφυγε η μέση;
-Γιατί πάταγε ξυπόλητος και πέρασε η μπόχα ακόμα και εκεί!
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.