Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Το πρωί τα όνειρα των εφήβων
κατεβαίνουν στην κοιλάδα του θανάτου.
Εκεί παλιοί χωροφύλακες κόβουν με επιμέλεια
το σώμα της μέρας σε ώρες, δουλειά και διασκέδαση.
Εκεί ο δρόμος προς τη δόξα περνάει πάντα
από το κρεβάτι του τεράστιου πόνου
και βαφτίζεται από όλους ως κανονικότητα.
Μια μέρα αυτά τα όνειρα θα ζητήσουν εκδίκηση
θα κρυφτούμε τότε στο παλιό κτήριο του ανεμόμυλου
ζητώντας συγχώρηση από τον ήλιο που προσβάλαμε
από το λάδι που πετάξαμε
κι από το ψωμί που πατήσαμε
Τα παιδιά τότε θα μάθουν
πως η ενδέκατη ώρα έχει χτυπήσει
Στη μεγάλη αυλή όλων των ερειπίων
θα ξαναβγούμε έχοντας πια στάχτη στα μαλλιά
και δάκρυα από το κακό που προκαλέσαμε
Τότε λέει θα αρχίσει να ανθίζει
η βασίλισσα τριανταφυλλιά
αυτή που στο κέντρο του κήπου
συνεχίζει να τρέφει την ελπίδα.
Με τα δάκρυα μας θα ποτιστεί
η γη που ξεράθηκε
Θα ανθίσουνε όλα κάποτε,
σ’ αυτόν τον κήπο
που ήταν λέει μια φορά η άνυδρη
η κοιλάδα του θανάτου.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ
Ο Νίκος Βαραλής γεννήθηκε και ζει στο Βόλο. Έργα του του: “Φύλακας και οι τρεις δοκιμές”, (Ενδυμίων 1990), “Τρις επί τύμβου”, (Καστανίωτης 1995), “Μάξιμος ή ουδέποτε εσπίπτει”, (2013).