Θα πρέπει να υπομένουμε
Εκείνοι, που κάποτε μ’ εμάς ταυτίζονταν
κι έπειτα η μοίρα τους θέλησε να διαφοροποιηθούν,
μας μιλούσαν με φωνές που ποτέ δεν ακούσαμε.
≈
Εκείνοι που συχνά μας προσέγγιζαν
και αργότερα κρίναμε πως η σχέση τους μας ήταν αδιάφορη,
μας κοιτούσαν με μάτια που ποτέ δεν προσέξαμε.
≈
Εκείνοι που πολλές φορές μας συγκράτησαν,
αδυνατώντας τις παρορμήσεις μας ν’ αναιρέσουμε,
μας ψηλάφιζαν με χέρια που ποτέ δεν τ’ αντιληφθήκαμε.
≈
Και τώρα, θα πρέπει πολύ χρόνο να εγκαρτερούμε,
ώστε να βρεθούμε κι εμείς στην θέση τους.
Από τη συλλογή
’’ Έλυτρα φιλοκένων’’ Εκδόσεις Ζαχαράκη
Μιχάλης Παπανατσίδης
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.