Θεοφάνεια
«Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια»
Σκίστηκε χαράματα η κουρτίνα τ’ Ουρανού
Πέρασε κάτω ολόγυμνο το Φως
Κατέβηκε το περιστέρι, κι άλλο, κι άλλο…
Λευκά, κατάλευκα φτερουγίζοντας
Πέρασαν στο μαύρο και ρούφηξαν το Φως
Σμήνη περιστέρια σκέπασαν τον Ουρανό
Αιώνες περιστέρια κι ακόμα να ξημερώσει
Κοιτάμε όλοι σχεδόν προς τα πάνω
Θαμπωμένοι δε βλέπουμε
Μόνο η γύμνια μπορεί να φωτίσει
Γύμνια στον καθρέφτη χωρίς φίλτρα
Να φωτίσει κι ας τυφλώσει
Αλλά σκυφτούς μας βρίσκει χιλιάδες μεσοχείμωνα το Φως
Θ’ αντέξουμε κάποτε να σταθούμε απέναντι στον Γύπα;
Ξημέρωσαν αμέτρητα Θεοφάνεια και στα μάτια μας επιμένει το σκοτάδι
«Τα φύλλα φέγγουνε κεριά στ’ αλώνι της πατρίδας
κι ένας αϊτός από ψηλά διαβάζει το βαγγέλιο»
Α.Σ.Α. «επί τοίχων εικονικών -ο κόσμος θα υπάρχει και μετά τα μάτια μου»
Αλέξανδρος Αρδαβάνης
Αλέξανδρος Αρδαβάνης
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.