Δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά
που στα σπλάχνα της μπήκα.
Είχε τον καθρέπτη από μέσα
αντανακλώντας σκοτάδι.
Έκλεινε με υπόκωφο θόρυβο.
Μάτια γεμάτα πρόσωπα και φόβο.
Παλτό κρεμασμένο.
Σφηνώνει στην μύτη κόκκους ναφθαλίνης και θυμό.
Το ξέπλεναν δάκρυα χαμένης προσωπικότητας.
Στέγνωνε με σιωπές ανύπαρκτης αξιοπρέπειας.
Στην ξύλινη κρεμάστρα.
Ατσαλάκωτο.
Στον καθρέπτη καυχώταν την αέναη αχρηστία.
Το ποίημα μου «Κρυφτό»
θα συμπεριληφθεί στην ποιητική μου συλλογή
που είναι υπό έκδοση.
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.