Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Μέλπω Αξιώτη

Η Μέλπω Αξιώτη ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Μύκονο το 1905, κόρη του Γιώργου Αξιώτη που ήταν συνθέτης, και της αριστοκράτισσας Καλλιόπης Βάβαρη.  Οι γονείς της ήταν χωρισμένοι και μεγάλωσε χωρίς την μητέρα της. Φοίτησε στις Ουρσουλίνες. Όταν ήρθε στην Αθήνα το 1929 είχε ήδη ένα διαζύγιο και καθόλου χρήματα. Πολλοί την σύγκριναν με την Βιρτζίνια Γούλφ. Εμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα το 1933 στο περιοδικό «Μυκονιάτικα χρόνια» με το διήγημά της «Απ΄τα χθές ως τα σήμερα» Το πρώτο της μυθιστόρημα ήταν οι «Δύσκολες νύχτες» εκδόθηκε το 1938. Τιμήθηκε με το βραβείο Γυναικείας πεζογραφίας του γυναικείου συλλόγου γραμμάτων και τεχνών, κάτι που έκανε έξαλλη την Πηνελόπη Δέλτα.

Στη διάρκεια της Κατοχής οργανώνεται στο ΕΑΜ, δουλεύει σκληρά στον παράνομο Τύπο με τις φίλες της την Έλλη Παππά, την Έλλη Αλεξίου, τη Διδώ Σωτηρίου, την Ηλέκτρα Αποστόλου και μπαίνει πλέον στην λογική του στρατευμένου συγγραφέα.

Γίνονται όλα της τα κείμενα ανάρπαστα και η ίδια νιώθει πολύ περιφανή για αυτό. Την άνοιξη του ’47, με τον φόβο ότι θα υποστεί διώξεις, βρίσκει καταφύγιο στο Παρίσι. Απελαύνεται όμως από την Γαλλία και την πάνε στην Ανατολική Γερμανία. Αυτό γίνεται το 1950 και έως το 1965 που επιστρέφει στην Ελλάδα μένει στην Βαρσοβία, στην Σόφια και ξανά στην Ανατολική Γερμανία. Πέθανε σε οίκο ευγηρίας το 1973.

 

Απόσπασμα από το ποίημα «κοντραμπάντο» που εκδόθηκε το 1959  με την βοήθεια του φίλου της Γιάννη Ρίτσου.

Εδώ στάθηκα τώρα

με το παλιό ραβδί μου,

συχνά ένας γέρος άνθρωπος

ξεχνά τις ημερομηνίες

για να θυμάται πιο καλά τα πράγματα

στο σπίτι μου ήρθα τώρα

ταξιδιώτης ξένος στο καράβι μου,

δεν έβγαλα φορτωτική,

δεν έχω εντάξει τα χαρτιά,

άνοιξε νύχτα τον φεγγίτη

εσύ κυρά μου είσαι γενναία,

πατρίδα σ΄ ονομάζουνε για να μου το κρύψεις

Το κοντραμπάντο μου.

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής