Μένω σπίτι -Σπάω την αλυσίδα
Δέκα μέρες είμαι σπίτι και παραμένω σπίτι. Δεν είμαι σε θέση να συμβουλέψω κανέναν. Προσωπικά έμεινα σπίτι για να σπάσω την αλυσίδα! Δεν φοβάμαι ότι θα πεθάνω, αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή όλοι θα το πάθουμε ή τώρα ή αργότερα. Σκέψεις όμως και πράγματα που βλέπω με κάνουν να θυμώνω. Είπαμε όχι πανικός. Άλλωστε αυτό δεν θα μας βοηθήσει σε τίποτε έτσι και αλλιώς. Από χρόνια μένω σπίτι πολλές ώρες. Συνήθως ο χρόνος μου μέσα σε αυτό είναι δημιουργικός. Να συμπληρώσω πως μένω μόνη μου. Εντάξει έχω και τα δυό υπέροχα γατιά μου. Συνήθως γράφω, διαβάζω, πλέκω, ράβω. Έχουν υπάρξει μέρες που δεν μου φτάνει το εικοσιτετράωρο, πιστέψετε με. Αυτές όμως τις δέκα μέρες δεν έχω κάνει τίποτε από όλα αυτά. Οπότε δεν μπορώ να πω να κάνετε και εσείς κάτι που να γεμίσει τον χρόνο σας μέσα στο σπίτι. «Ο φόβος μας έχει πιάσει από το λαιμό» λέγαμε με μια φίλη χθες. Ναι ο φόβος, ευτυχώς όχι ο πανικός. Ξέρω για πολλούς είναι δύσκολο. Εργαζόμενοι που πρέπει να πάνε στη δουλειά για να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους, δεν το κάνουν από χόμπι. Πρέπει να δουλέψουν. Εφόσον οι εταιρεία τους είναι ανοιχτή πρέπει να πάνε. Σκεφτόμουν τους υπαλλήλους στα σούπερ μάρκετ, αυτούς που «πρέπει» να είναι εκεί για να μπορούμε εμείς να έχουμε τα προς επιβίωση.
(Γκρίνια: Άραγε εσείς που τρέξατε να τα γεμίσετε με την παρουσία σας και να αδειάσετε τα ράφια, σκεφτήκατε πως αν νοσήσουν δεν θα υπάρχει κάποιος να σας εξυπηρετήσει την επόμενη φορά😉)
Τα φαρμακεία, τα βενζινάδικα και το σημαντικότερο όλων οι άνθρωποι που υπηρετούν την υγεία. Αυτοί που είναι στα νοσοκομεία, όλοι. Καθαρίστριες, νοσηλευτές, γιατροί κ.λ.π.
Εδώ θα γκρινιάξω ξανά… Τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ γιατί δεν φοράτε μάσκες; Νοσηλευτές γιατί δεν φοράτε μάσκες; Στους υπαλλήλους στα σούπερ μάρκετ γιατί απαγορεύσατε (τουλάχιστον μέχρι στιγμής που γράφω αυτά) να φοράνε μάσκες; Γιατί αγαπημένε μου έστειλες τα παιδιά, το παιδί σου, να το κρατήσουν η γιαγιά και ο παππούς; Τους θέτεις σε κίνδυνο και δεν ακούω δικαιολογία καμία τύπου δεν είναι άρρωστα, γιατί απλά δεν το ξέρεις. Εσύ που από την καφετέρια πήγες παραλία (γιατί την κλείσανε την καφετέρια,) ξέρω δεν ανήκεις στην ομάδα υψηλού κινδύνου ή δεν αποδέχεσαι τον κίνδυνο σκέψου πως θα νιώσεις όταν μεταφέρεις τον ιό στους αγαπημένους σου.
ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ
Διάβασα μια ανάρτηση του φίλου Ιωάννη Κόκκινου, σύγκρινε τον κορώνα-ιό με τον Τιτανικό, πολύ εύστοχη παρατήρηση. Ένα καινούργιο πλοίο, που δεν θα βυθιζόταν ποτέ, ένα μικρό σκούντημα νιώσανε οι επιβάτες, κανείς δεν πίστευε αυτό που έρχονταν. Ξέρετε το αποτέλεσμα.
Είδαμε εικόνες από Κίνα, βλέπουμε εικόνες από Ευρώπη. Δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή αν όλο αυτό γίνετε για οικονομικούς σκοπούς, δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή αν ξέφυγε από εργαστήριο ή αν το κάναν επίτηδες. Δεν με νοιάζει αν είναι άσκηση για να μπορούν να μας ελέγξουν σε επίπεδο παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου. Η ουσία είναι ότι ΕΔΩ και ΤΩΡΑ πεθαίνει κόσμος. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο μέλλον. Θα αποκαλυφθούν έτσι και αλλιώς. Όπως έχει γίνει με τόσα και τόσα στο παρελθόν. Ας φροντίσουμε όλοι γι αυτό τότε, προς το παρόν ας φροντίσουμε να έχουμε μέλλον.
ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ
Θα περάσει όλο αυτό και αυτό είναι το σίγουρο, όλα περνάνε. Το τί αφήνουν πίσω είναι το θέμα. Είμαστε από τους τυχερούς μη το ξεχνάτε ποτέ αυτό. Το διαδίκτυο μας φέρνει πιο κοντά. Χθες έκανα το μάθημα που παρακολουθώ εδώ και χρόνια πρώτη φορά μέσω ίντερνετ. Όχι δεν ήταν το ίδιο. Ήταν διαφορετικό. Όμως έδωσε χαρά σε όλους μας. Είδαμε τα οικία πρόσωπα στην θαλπωρή του σπιτιού τους. Γελάσαμε. Μιλήσαμε για άλλα πράγματα εκτός του Κορώνα-ιού, (εντάξει είπαμε λίγα) ξεχαστήκαμε. Βλέπω τους αγαπημένους μου μέσω ιντερνετικής πλατφόρμας. Μπορώ να τους πω πως τους αγαπώ. Μπορώ να δω τα μάτια τους… πριν λίγα χρόνια δεν είχανε αυτή την δυνατότητα, πόσο δύσκολο ήταν σε προηγούμενες πανδημίες.
ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ
Χαμογέλα κάτω από τη μάσκα να ξέρεις πως στα μάτια σου θα το καταλάβω. (Στα μάτια είναι η ψυχή)
Βάλε μουσική και άσε να σε παρασύρει ο ρυθμός. (ναι μπορείς να χορέψεις)
Βγες στο μπαλκόνι και δες τον ήλιο. (Κάθε μέρα συνεχίζει να ανατέλλει)
Κλείσε την τηλεόραση όταν τα νέα σε αγχώνουν… (Έτσι και αλλιώς τα μαθαίνεις από το φατσοτέφτερο)
Μείνε σπίτι. ( Έλα πες του/της ότι τον/ την αγαπάς δεν είναι κακό)
Αν δεν μπορείς προστάτεψε αυτούς που αγαπάς, παίρνοντας μέτρα. (Πλένουμε χεράκια, βάζουμε μάσκα, γάντια κλπ ξέρεις εσύ)
Σας αγαπώ και θέλω να σας δω σύντομα από κοντά μέχρι τότε…
ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.