Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Μεσάνυχτα – Γρηγόρης Σακαλής



Μεσάνυχτα
 

Μέσα στο λιγοστό φως
του δρόμου
σέρνει αργά τα βήματα του
οι λίγες λάμπες
διώχνουν το σκοτάδι
κοντεύουν μεσάνυχτα
κι όπως κάθε βράδυ
έτσι και σήμερα
πήγε στο ταβερνείο
να πιει το κρασί του
είναι μόνος
μα το απολαμβάνει
έτσι νομίζει

¨δεν έχω ανάγκη κανένα
σε κανένα δεν δίνω
λογαριασμό¨

λέει στον εαυτό του
μα είναι ψέμα
πόσες φορές
δεν κάθεται στο παγκάκι
και αναπολεί τα περασμένα
τότε που είχε
γυναίκα και παιδιά
κι ένα δάκρυ κυλάει
απ΄τα μάτια του
κι ύστερα σηκώνεται
να πάει να κοιμηθεί
για να μη θυμάται.



Γρηγόρης Σακαλής
 
 
 
 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής