Μια μέρα παραπάνω
Μου είπες να δω όλα τα ηλιοβασιλέματα
έτσι παίρνοντας την θέση σου τα απόλαυσα όλα.
Ένα – ένα κάθε δείλι σ άγνωστο τόπο
με τα δικά σου μάτια κάθε ένα από αυτά που ήταν
τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετικά.
Πως μπορεί να σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ .
Μια στιγμή που κρατά ανέλπιστα την αναμονή πυρακτωμένη.
Να περπατάς μόνη στην άμμο
και να σε ακολουθούν αγκαλιασμένες οι σκιές σας.
Βρέχει και κολλάω το πρόσωπο μου στο τζάμι
για να μπορέσω να δω το ηλιοβασίλεμα ,
είναι τόσο δυνατό μα εγώ νιώθω τόσο αδύναμη
και φοβισμένη μπροστά του χωρίς εσένα.
Μια μέρα παραπάνω….
Αν έμενα μια μέρα παραπάνω….
Ίσως να είχα γευτεί το φιλί σου,
θα είχαμε δει ένα ηλιοβασίλεμα,
θα είχαμε μοιραστεί ένα πρωινό χαμόγελο
απολαμβάνοντας μια και μόνο ανατολή.
Θα είχε μείνει μια γλυκιά νοσταλγική
ανάμνηση πνιγμένη στους φόβους.
Ευτυχώς έφυγα!
Είχαμε τον χρόνο να ακούσουμε αλήθειες
πριν αυτές γίνουν από εκείνες τις αλήθειες που πονάνε.
Έφυγα και είχαμε τον χρόνο
να πολεμήσουμε και να νικήσουμε
τους φόβους τις αποδοχής της αλήθειας.
Μπορέσαμε να σταθούμε μόνοι , μαζί!
Μπορεί να ξεχάσαμε ο ένας τη θοριά του άλλου
μα ανιχνεύσαμε τις ψυχές ,
τα θέλω και τους πόνους.
Θα βλέπουμε μαζί όλα τα ηλιοβασιλέματα,
θα σου συστήσω κάθε εικόνα τους που κρατώ στην μνήμη μου…
κάποια μέρα.
Έτσι θα γεμίσουμε σελίδες με γλυκές αναμνήσεις
και εικόνες που δεν θα έχει πληγώσει
μια μέρα παραπάνω…….
Σ’ ευχαριστώ!
Κλικ να δείτε οπτικοποιημένο το κείμενο στο You Tube
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.