Να μη χαθώ
Κλείνω ξανά μια πόρτα που
οδηγούσε στο δρόμο για το φως
Αποστολή θανάτου τα όνειρα μου
Δεν θα κρίνω από τα μάτια τους άλλους
Δεν θα κοιμηθώ ξανά
Πολλά τα χρωματιστά δέντρα και
ξανά παραμύθι με νεράιδες μου φέραν..
Να μη χαθώ με πρόσταξαν μα χάθηκαν εκείνοι…
Έπαρση!
Ξανά!
Όλοι μαζί βγάλαν τις γλώσσες τους
να κρέμονται
από μια σκούπα που πετούσε
Μυστικά εμπιστοσύνης έκρυψα
μα να είσαστε σίγουροι
ότι έχω σκεφτεί φωναχτά
Δράκων ματιές σας έλουζαν
στην μισή αλήθεια των οφειλών προς το δωμάτιο της θλίψης
Αμετανόητη…
Επανέρχεται το θαύμα των τσιγάρων και του καπνού
Επιστρέφει ζώντας στα κάγκελα
του εγκεφαλικού φλοιού
των πορτοκαλιών
μα της ελιάς χυμός ουσίας
η απουσία των αθανάτων υπερέχει.
Μαριαλένα Δισακιά
(Μάρτιος 2019)
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.