Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Νυκτωδία – Δώρα Μεταλληνού



Νυκτωδία


Οι σκιές πλήθαιναν στο νερό ,το χρώμα του μουντό και οι πέτρες στο βυθό χαθήκανε,
Μια βάρκα φεγγάρι κωπηλατούσε στο μαύρο φόντο τ’ ουρανού, τα φαναράκια του άναβαν ένα, ένα
Δίχως να βιάζονται τρεμόπαιζαν λίγο τα βλέφαρα κι ύστερα ετοιμάζονταν για την νυχτερινή τους περιπλάνηση

Νυχτερινή περίπολος σε τοπία αχαρτογράφητα….
Ή μήπως χαρτογραφημένα;
Σάβανο η νύχτα φορούσε το μαύρο της
κήδευε μιας μέρας τη χαμένη ζωή.
Κωπηλάτες τ αστέρια γυρεύαν,
μα τα χέρια απιχνασμένα από ψεύτικες προσευχές.
Τα μάτια τυφλά από κρίματα ,βουβές κραυγές ενύπνιου .
Κράξιμο του γκιώνη να στοιχειώνει τα όνειρα,τα ρολόγια σταθήκαν μετέωρα

Όλοι πάνω κοιτάζουν τις νύχτες,
όλοι από τον ουρανό ζητούν απαντήσεις,
 όλοι ένα δικό τους από μηχανής θεό…..
Τι να κάνει μια στέρφα νύχτα με τα κρίματα του κόσμου φορτωμένη;
Και η κλεψύδρα του χρόνου εκδικητικά να μετράει τη ζωή;



Δώρα Μεταλληνού

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής