Ξωκλήσια
Ξωκλήσια ορφανά
χωρίς το φως των καντηλιών
να τα ζεσταίνει.
Πήραν οι άγιοι τις εικόνες τους
κι αστόλιστοι
οι μουχλιασμένοι τοίχοι μείναν.
Υπόκωφοι
ήχοι βουβοί
οι ψαλμωδίες που ξεχάστηκαν
στα αδειανά στασίδια.
Βάτα κι αγριοπούρναρα
τις πόρτες τους στοιχειώνουν.
Ανατριχιάζει ο άνεμος
τα ραγισμένα παραθύρια
προσπερνώντας.
Στης ρημαγμένης τους αυλής
τα ξεχασμένα μνήματα
μαζεύει ο θάνατος
σπασμένους ξύλινους σταυρούς
ανύπαρκτων ανθρώπων.
Δειλά , γυαλίζει
του ουρανού το δάκρυ
τάμα μαζί και υπόσχεση
στις αλειτούργητες ψυχές
που ξέμειναν
στις όχθες του Αχέροντα
να πληρωθεί ο κόπος του βαρκάρη .
Σοφία Κοντογεώργου
Το ποίημα “Ξωκλήσια” έχει πάρει έπαινο στον 10ο πανελλήνιο διαγωνισμό του ιδρύματος Ελισάβετ Σιάφλα Μπαλόγλου!
Είμαι η Σ….Κ….
Η ποίηση υπήρξε το καταφύγιό μου . Ώσπου ξεμάκρυνα και χάθηκα .
Για χρόνια περιπλανήθηκα στους δρόμους .
Με βρήκε με περιμάζεψε και μου πρόσφερε στέγη . Ξαναβρήκα το καταφύγιό μου .