Ο διπλός Πέλεκυς
Πρόσεχε αγόρι μου Πύλη χτισμένη από δυό μόνο οι θεοί την περνάνε Δύσκολη γέννα χωρίς προσομοιωτή πόνου
Γιατί γεννάνε δυό μαζί
Δρόμος ιερός ένωση ουρανού και γης Θεία τρέλα και παραλήρημα
Μπροστά στο τέλειο
Ειλικρινής και έντιμος να σταθείς απέναντί του
Με το σεβασμό και το πάθος που του πρέπει
Αποπροσανατολισμένος
Θα βρεθείς και στη στιγμή
Επαναπροσδιορισμένος
Μην τον υποτιμήσεις και μην του αντισταθείς
Το ρεύμα του μπορεί να σε σκοτώσει
Όπως τότε που σε τίναξε ηλεκτρικό και από την κορφή της σκάλας
βρέθηκες στο ληνό
Αλυσίδες στα πόδια θα σου περάσει και μαλαματένιο φιλί-κλειδί θα σε κλειδώσει
Και θα πετάς ελευθερωμένος με καινούργια ταυτότητα
Αντάρτης ασυμβίβαστος και ανατροπέας
Σιωπηλά άλματα η ψυχή θα κάνει στο άρμα του να κρατιέται
Χρεοκοπία και κερδοφορία θα χεις στη στιγμή
Φωτιά και αστροπελέκι θα σε καίει και δε θα σου φτάνει
Θα βρέχει και οι στάλες του πόθου πλημμύρα ακυβέρνητη στην
ίριδα και ο ύπερος ποίηση θα γράφει στο χαρτί
Φωτιά στους φόβους σου θα βάλει σπίρτα δεν θα χρειαστείς
Να κλείσεις αγόρι μου τα μάτια σου και την μύτη πριν βουτήξεις
Μη φοβηθείς
Απλά να θυμάσαι
Μπορεί να είναι η τελευταία σου βουτιά
‘Η η πιο μεγάλη σου ανάσα
Μπορεί να σταματήσει η καρδιά
Μπορεί να ξυπνήσεις ματωμένος σε ξένους τόπους με άγνωστους ανθρώπους
Ούτε τον εαυτό σου να μην αναγνωρίζεις
Ελένη Κιούπη
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.