Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Παραίνεση – Λίνα Βαταντζή

Παραίνεση

 

Ζωγράφισα μια θάλασσα
και συ από στην ακτή
πετροβολούσες την ηρεμία της –
Ένα, δυο, τρία
χαρούμενα άλματα
με βότσαλα λευκά.
Σχημάτισα τον ουρανό
και σύ χαρταετό πετούσες,
στα σύννεφα υψωνόταν –
μια, δυο τρεις
πολύχρωμες ουρές
ανέμιζαν στον ήλιο.

Α, πόσο καίει αυτός ο ήλιος!

Κοίτα πόσο γρήγορα ξεθωριάζουν
τα χρώματα –
Δες πόσο έντονα λαμπυρίζει
το νερό.
Σε τύφλωσαν οι ακτίνες
σκιάζεις τα μάτια,
μα δεν με βλέπεις.
Τόσοι υδρατμοί εξατμίζονται
μπροστά σου,
τόση βροχή συσσωρεύεται
επάνω μου.

Θυμάμαι που είπες
«Γράφε, μην ζωγραφίζεις».

Τώρα πια δεν μου απομένει κάτι,
παρά να γράφω.


Λίνα Βαταντζή

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής