Παραμονή Χριστουγέννων χουζουρεύω ακόμα στο κρεβάτι όταν κτυπάει το τηλέφωνο. Νυσταγμένη ακόμα απαντώ και ακούω το κροτάλισμα των κουταλιών ..αχ αυτός ο μπαμπάς μου δεν με ξεχνά ποτέ ! Αρχίζει να μου λέει τα κάλαντα με την βραχνή φωνή του ! Σκέπτομαι μα.. μπα.. μα τι γίνεται; Δεν πειράζει ας τα απολαύσω άλλωστε τον αγαπώ τόσο και αυτές τις μέρες μου έχει λείψει ακόμα περισσότερο ! Ακούω ένα κλίκ και το τηλέφωνο κλείνει έτσι απροσδόκητα όπως χτύπησε. Δεν θα κάτσω να το αναλύσω πρέπει να σηκωθώ, μα .. δίπλα μου κοιμάται ακόμα ο αγαπημένος μου , ε … μα… μπα… δεν πειράζει, θα προσέξω να μην τον ξυπνήσω ,σιγά- σιγά φιλώ το σημαδάκι ,ας απολαύσω την αγκαλιά του για λίγο ακόμα έχει και μια ψύχρα δεν θα με βλάψει λίγο χουζούρεμα ακόμα .
Κουρνιάζω και απολαμβάνω το χουζούρι, την αγκαλιά, τη ζέστη του σπιτιού, και την ησυχία άλλωστε έχω τόσο καιρό να το κάνω… Ειδικά αυτή η αγκαλιά του που με κάνει πάντα να νοιώθω τόσο όμορφα και ασφαλής. Δεν θα το αναλύσω… Το σπίτι έτοιμο καθαρό και μοσχομυρωδάτο από τα γλυκά των εορτών , στολισμένο και φωτεινό έτοιμο να υποδεχτεί την οικογένεια και τους φίλους ! Όλα έτοιμα και εγώ χουζουρεύω ακόμα στο κρεβάτι. Τι υπέροχη αίσθηση . Τι υπέροχη αναμονή αυτή των Χριστουγέννων ! Στο δέντρο από κάτω περιμένουν τα δώρα έτοιμα τυλιγμένα με λαμπερά χαρτιά περιτυλίγματος, και μια γλυκιά αναμονή της έκπληξης που κρύβουν! Αχ τι υπέροχα Χριστούγεννα….. Σε λίγο το σπίτι θα γεμίσει φίλους και συγγενείς με χαμόγελα και μεγάλες αγκαλιές να εύχονται με την ψυχή τους υγεία και αγάπη στο σπιτικό που ήρθαν . Στο τέλος της μέρας θα κάτσω στο σαλόνι αποκαμωμένη πια από την χαρά και το γλέντι με ένα μεγάλο χαμόγελο ευτυχία
Μα τι χτυπά πάλι;
Το τηλέφωνο….
Ξαφνικά κάνει τόσο κρύο….. και είναι ακόμα σκοτεινά…
Τι εφιάλτης Θεέ μου!
Ευτυχώς είχα βάλει την αφύπνιση
Σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και πήγα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ …. Δεν άνοιξα το παράθυρο κάνει κρύο και η θέρμανση φέτος δεν λειτουργεί , τίποτα ευτυχώς δεν θυμίζει Χριστούγεννα γύρω μου . Το σπίτι είναι όπως πάντα, τακτοποιημένο και καθαρό.
Ξανά κοίταξα το τηλέφωνο και το κουδούνι ,ένταξη τα είχα ακόμα κλειστά. … Μόνο να εκείνη την αγκαλιά … εκείνο το τηλέφωνο…. σαν να τα ήθελα.. σαν να μου έχουν λείψει…
Φέτος μου είχα υποσχεθεί να μην σηκωθώ από το κρεβάτι αν δεν περάσουν τα Χριστούγεννα… αλλά να.. ήθελα να ευχαριστήσω τον Άγγελο μου που πάντα είναι δίπλα μου και μου κρατά το χέρι παίρνει τους πόνους μου όταν γίνονται αβάσταχτοι σκουπίζει τα δάκρυα μου.. όχι μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά εγώ να μόνο τα Χριστούγεννα μπορώ να του πω : Eυχαριστώ!
Maria Elena Davi ( Μαριαλένα Δισακιά)
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.