Ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λάρισα, όμως μένει μόνιμα στην Κοζάνη, όπου εργάζεται ως καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης.
Γράφει ποίηση, πεζογραφία και κριτικές πάνω σε έργα άλλων δημιουργών. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Έργα του έχουν αποσπάσει βραβεία σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Βιβλιογραφία του :Ψιθυριστά στο φως, στο έρεβος, Εκδόσεις Πηγή το 2016, Νυχτοπερπατήματα, 24 γράμματα το 2016, Μικρή περιήγηση, Εντύποις το 2017, Η τροχιά του βέλους, Όστρια Βιβλίο το 2018. Σε συλλογικές εκδόσεις : Δέκα φτερά, Εντύποις το 2016,Ποιητικές συμπλεύσεις 2: Δείπνο ποιητών, Εντύποις το 2017, Αχαρτογράφητα, 24 γράμματα το 2017, Αχαρτογράφητα, Ιδιωτική Έκδοση το 2017.
«Ο Μέσα Ήλιος» ο τίτλος της νέας ποιητικής συλλογής του είναι αντιπροσωπευτικός των ποιημάτων που περιλαμβάνονται σε αυτήν του την ανθολογία. Ο Δημήτρης είναι ένας λυρικός ποιητής που πραγματικά σε ταξιδεύει με τους στίχους του. Μέτρο και ρυθμός. Εικόνες και συναίσθημα πιασμένες στίχο – στίχο.
Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων Π.Ε.Λ (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) Γερανίου 41 στον 2ο όροφο Ομόνοια
Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2018 και ώρα 19:00.
Θα προλογίσουν οι ποιητές :
Ντίνος Ι. Γλαρός
Σοφία Κοντογεώργου
Θα διαβαστούν ποιήματα του Δημήτρη από φίλους του ποιητές.
Η Τζούλια Τσορού θα απαγγείλει τα ποιήματα ΑΣ ΧΑΣΩ και ΑΓΑΠΗ, τα οποία μετέφρασε στα Γαλλικά.
Ακολουθούν δύο ποιήματα από την συλλογή!
Αόρατη
Για λίγο στάθηκε ανάμεσα στο πλήθος
αόρατη στους πιο πολλούς και τόσο διάφανη
αμήχανη καθώς διαπερνούσαν
το γερασμένο της κορμί όλα τα βλέμματα
τόσο θλιμμένη, ανυπόστατη, βουβή
σαν από άλλη εποχή και τόσο μόνη
με τις χρυσές της αλυσίδες μπρος στα στήθια της
και τα βαμμένα μαραμένα μάγουλά της.
.
Κι όμως μπροστά μου είχα μόνο ένα παιδί
φυλακισμένο σε κορμί που μαραζώνει
κι άκουγα μέσα της που κραύγαζε αθόρυβα
στα ανυπόφερτα δεσμά των αλυσίδων
ο έρωτάς της που πεινούσε για ζωή
ο έρωτάς της που τον χρόνο λησμονούσε.
Φωτογραφία
Πρόσωπα γύρω μας θολά σε κάποια απόσταση
στο κέντρο το τετράγωνο τραπέζι
εσύ κι εγώ αντικριστά στις ίδιες θέσεις μας
ποτήρια, κούπες με καφέ, όλα με τάξη
κι η πόλη έξω ασαφής μες στη βροχή
κι ούτε ένας ήχος μα απόλυτη γαλήνη
κι ούτε ένα χρώμα ζωηρό μα τόνοι γήινοι
με χαμηλό τον φωτισμό στη μνήμη μένει
εκείνη η φωτογραφία που δε βγάλαμε.
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.