Πρόσω ολοταχώς!
Πρόσω ολοταχώς!
Παγωμένο το βλέμμα..
Ιδρώτας κρύος κυλά ..
Υπάκουσε!
Τώρα!!! Είσαι στρατιώτης εκτελείς εντολές!
Ζάλη , η καρδιά χτυπάει γοργά…
Τα παιδιά πάνω στα κάγκελα με πανό και τη Σημαία!
“Εδώ Πολυτεχνείο! “
” Σας μιλάει ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων! “
Φωνές! Συνθήματα κ ο χρόνος τελειώνει…
Περνούν τα δευτερόλεπτα σαν μια ολόκληρη ζωή…
Χάνεται η ανθρώπινη υπόσταση, βγαίνει το Κακό…
Αυτό κυβερνά το σιδερένιο θάνατο…
“‘Οχι ! “…..Κλείνει τα μάτια στον εφιάλτη…
‘Ενας Εφιάλτης πρόδωσε κάποτε τους 300…
Τώρα σκοτώνει δίχως έλεος…
Σιωπή!!!
Γιατί δεν μιλάει κανείς ;
Τα παιδιά, σαν πουλιά λαβωμένα δεν πρόλαβαν να πάρουν της μάνας, το στερνό φιλί…
Κείτονται άψυχα, ασάλευτα πια…
Κι ο ήλιος βάφτηκε κόκκινος εκείνη τη μαύρη μέρα…
‘Ισα που ψέλλισε κι αυτός :
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία..
Ιωάννα Χρυσάκη