Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Σε περιμένω στο Φεγγάρι – Σταμάτης Γαλάνης

 


Σε περιμένω στο Φεγγάρι


Μου έλεγες να φύγουμε μακριά

Να φύγουμε ανώδυνα

Να φύγουμε όπως κάνει η βροχή στην χαραμάδα, στην εποχή του θέρους

Να φύγουμε

Να φύγουμε όπως κάνει η ελπίδα, όταν σκονίζει τα φτερά της η αμφιβολία

Να φύγουμε

Να φύγουμε απ’ το γήρας, και τα ωχρά παράσιτα της νιότης

Να φύγουμε

Να φύγουμε απ΄το τέρας που βρυχάται αποκλεισμένο μες το Σύμπαντο

Να φύγουμε

Να δραπετεύσουμε ασφαλείς από το μέλλον

Να φύγουμε

Από της πόλης την ανίερη φιγούρα

Να φύγουμε

Από της πόλης των θλιμμένων την χλωμή καρικατούρα

 

Σου έλεγα να φύγουμε μακριά

Να βάψουμε ένα τοίχο τιρκουάζ

Να φύγουμε

Να κάνουμε έρωτα απάνω σε μια υπόσχεση

Να φύγουμε

Κραγιόν σκουρόχρωμο να απλώσουμε στα χείλη της Αβύσσου

Να φύγουμε

Ένα καινούργιο επέκεινα, γεμάτο βρώμη και σιτάρι να θερίσουμε

Να φύγουμε

Δροσοσταλιές και ροδοπέταλα να ντύσουν με ένα στίγμα το Παράδοξο

Να φύγουμε

Την φύση να δοξάσουμε, και τις πληγές της με ένα υγρό φιλί να σκεπάσουμε

Να φύγουμε

Να φύγουμε από το χρέος, το κάθε έχος που στερεί την Αρετή

Να φύγουμε αδιόρθωτοι αετοί, του ουρανού οι χαρμόσυνοι και ελεύθεροι,

Προς τον επίλογο του νέου κόσμου χαρωποί να πλεύσουμε

Και ερωτευμένοι επιτέλους να σταθμεύσουμε,

Στην εποχή και τους αιώνες του Υδροχόου


Σταμάτη Γαλάνη

 

Απόσπασμα από το ποίημα «Σε περιμένω στο Φεγγάρι», από την μελλοντική έκδοση ποιημάτων και διηγημάτων, με τίτλο «ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΣ».

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής