ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΛΑΣΣΟΝΕΣ – ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΙΣΣΑΝΟΣ
Γράφει ο Σταμάτης Γαλάνης
«Αν και όλοι έχουν την δύναμη να σπάσουν τα δεσμά τους, να ελευθερωθούν, να προοδεύσουν, δεν το κάνουν, επειδή δεν έχουν συναίσθηση της δύναμης τους. Ελευθερώνονται και προοδεύουν όσοι αντιλαμβάνονται εγκαίρως την δύναμη τους, σπάζουν τα δεσμά τους και εργάζονται ύστερα με σύστημα, με επιμονή»
Αντώνης Πισσάνος – «Μπορείς», 1933
Ο Αντώνης Πισσάνος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ερευνητές και συγγραφείς, ο οποίος και αφιέρωσε σημαντικό κομμάτι της εργασίας του πάνω στην ψυχολογία και την παραψυχολογία. Ήταν επίσης ο ιδρυτής της ‘Παραψυχολογικής – Κοινωνιολογικής Εταιρίας Ελλάδος’ και του ‘Ανώτατου παγκοσμίου πνευματικού συμβουλίου’, μεταξύ πολλών άλλων. Πολύ πριν ο υπνωτισμός αναγνωριστεί επίσημα ως θεραπευτικό μέσο, ο Πισσάνος υποστήριξε τις πρακτικές του. Το συγγραφικό του έργο είναι πλούσιο και στόχευσε στην απελευθέρωση του πνεύματος από τις νόρμες της ηττοπάθειας και την διεκδίκηση μιας καλύτερης πνευματικής ζωής. Σπουδαίες ήταν οι εργασίες του πάνω στην σύνδεση της ασθένειας του καρκίνου και της ανθρώπινης ψυχολογίας. «Ο ψυχολογικός παράγοντας, βασική αιτία της δημιουργίας του Καρκίνου», ήταν μία από αυτές. Ο μεγάλος αναζητητής συνέγραψε πολλά βιβλία γύρω από την θεματολογία των ψυχικών προεκτάσεων και δυνατοτήτων. Κάποια από αυτά είναι τα «Γιατί δεν πρέπει να τρώτε κρέας», «Καρδιά και θέληση», «Η χαρά της ζωής», «Ο λευκός Μάγος», «Τα θαύματα της σκέψης», και φυσικά, ένα από τα αριστουργήματα του, το «Μπορείς». Κάποια από βιβλία του, είχαν επίκεντρο την παραψυχολογία και την παραφυσική αναζήτηση. «Ο Πνευματισμός», «Από τον Αριστοτέλη στον Hawking», «Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο», «Χειρομαντεία», και «Η επιστήμη του Υπνωτισμού». Η λογοτεχνική ιστορία δεν έχει αναγνωρίσει ως και θα όφειλε το σπουδαίο έργο του Πισσάνου, και εκείνος έζησε λιτά και στο παρασκήνιο των πραγμάτων. Πέθανε το 1975. Πολλοί, ωστόσο, νεότεροι συγγραφείς και αναζητητές εμπνεύστηκαν από το έργο και τις ιδέες του. Σήμερα, σχεδόν όλα τα βιβλία του είναι διαθέσιμα, και φυσικά, ιδιαίτερα επίκαιρα, όπως και ακριβώς περίπου έναν αιώνα πριν.
Στιγμές από το «ΜΠΟΡΕΙΣ» – 1933
«Δυστυχισμένοι άνθρωποι! Μπορούσατε άνετα να επιτύχετε. Έπρεπε να επαναλάβετε τις προσπάθειες σας, έπρεπε να φροντίζατε να μάθετε γιατί αποτύχατε. Και να κάνετε ακόμα μία προσπάθεια, και ακόμα μία, και ακόμα μία, και άλλη μία, ώσπου να πετύχετε»
«Είναι ολέθριο λάθος να νομίζετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Αλλά, εξίσου ολέθριο είναι να νομίζετε ότι μπορείτε να κάνετε τα πάντα. Βέβαια, μπορούν εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν, και οι οποίοι δεν προφέρουν τις ελεεινές λέξεις: δεν μπορώ…»
«Ο νους σας πρέπει να είναι στραμμένος συνεχώς προς τα εκεί που αισθάνεστε, εκεί που σας πηγαίνουν οι επιθυμίες σας. Προς τα εκεί θα χαράξετε τον δρόμο που θα ακολουθήσετε, αδιαφορώντας για τις δυσκολίες, για τα εμπόδια. Όσοι πέτυχαν, είχαν και έναν ορισμένο σκοπό.»
«Κάθε ζωή-ύπαρξη, πρέπει να έχει ένα σκοπό. Χωρίς σκοπό δεν υπάρχει ανάγκη ζωής.»
«Οι κακές σκέψεις φέρνουν, κατά απαράβατο κανόνα, κακά αποτελέσματα. Είναι τελείως αδύνατο να ευτυχήσετε, αν σκέφτεστε την αποτυχία ή την δυστυχία, αν η καρδιά σας είναι πλημμυρισμένη από μίσος ή από κακία.»
«Τα όνειρα και τα σχέδια των ανθρώπων δεν είναι επικίνδυνα όπως φαντάζονται πολλοί. Η ιδιότητα της φαντασίας, είναι ιερή. Μας κάνει να ζούμε μέσα σε ένα ιδεώδες περιβάλλον. Τα λογικά όνειρα είναι δημιουργικά. Πραγματοποιούν τις επιθυμίες και καθετί που ελπίζουμε.»
«Κάθε φορά που σας καταλαμβάνει μια επιθυμία, πρέπει να την συγκρατείτε ευσυνείδητα, να την ελέγχετε, και να μελετάτε τον σκοπο, στον οποίο αποβλέπει. Και αν έχει για εσάς πρακτική ωφέλεια, αφήστε την να ικανοποιηθεί. Με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται ακόμα περισσότερο η θέληση σας.»
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πρόοδο του ανθρώπου είναι το καταθλιπτικό αίσθημα της κατωτερότητας.»
«Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν πιστεύουν στον εαυτό τους. Τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει τον δρόμο τους. Πιστεύουν στην ζωή, στη δύναμη – και θα νικήσουν!»
«Η τόλμη είναι απαραίτητη στον άνθρωπο που θέλει να διαπρέψει. Νικά εκείνος που αποφασίζει, που τολμά. Ο άνθρωπος αυτός παίρνει γρήγορα την απόφαση του, την ζυγίζει και ρίχνεται στην δουλειά. Έναν τέτοιο άνθρωπο, δεν θα τον δείτε ποτέ να αμφιταλαντεύεται. Δεν αναρωτιέται αν πρέπει να κάνει κάτι ή όχι. Δεν αναβάλλει. Σταθμίζει και ορμά. Και ο κόσμος, που διαισθάνεται, ανοίγει αμέσως τον δρόμο, αφήνει πέρασμα σε αυτόν τον αποφασιστικό άνθρωπο, ο οποίος ξέρει τι θέλει και που πηγαίνει.»
«Ο έρωτας είναι ένα θείο, ουράνιο αίσθημα. Αλλά για να έχει Θεία χάρη, πρέπει να έχει ανταπόκριση. Ο μονόπλευρος έρωτας φέρνει όλεθρο και καταστροφή.»
«Δεν μπορείτε να βασίζεστε σε ανθρώπους που σας λυπούνται. Όταν σας λυπούνται, δεν σας εκτιμούν.»
«Ο θυμός πρέπει να πάψει να αποτελεί μέρος του εαυτού σας.»
Σταμάτης Γαλάνης, Σεπτέμβριος 2020
Ο Σταμάτης Γαλάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Έχει σπουδάσει Ευρωπαικές σπουδές και Career Management στο πανεπιστήμιο του CENTRAL LANCASHIRE και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο στις Διεθνείς Σχέσεις από το πανεπιστήμιο του LANCANSTER. Έχει εργαστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστρία, αντίστοιχα. Από το 2011 ζει, εργάζεται και ονειρεύεται στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, από παιδική ηλικία γράφει στίχους, κείμενα, πεζά και ποιήματα, και παράλληλα συνθέτει μουσική. Σχετικά με την μουσική, ενίοτε κυκλοφορεί αποσπάσματα από τις παραγωγές του στο διαδίκτυο και έχει δημιουργήσει δικό κανάλι στο YouTube. Παράλληλα μελοποιεί ποίηματα ομότεχνων συναδέλφων και συμμετέχει σε δικά του μουσικά σχήματα. Το 2015 ολοκλήρωσε κύκλο μαθημάτων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα την «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ», από το οποίο επιτυχώς αποκόμισε πιστοποιητικό επιμόρφωσης με άριστη επίδοση. Το συγγραφικό του έργο ξεκίνησε το 2012, με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ». Μια συλλογή που απαρτίστηκε από σκέψεις, ποιήματα και έμμετρες διηγήσεις από τα ταξίδια του στο εξωτερικό. Το 2016, ακολούθησε η έκδοση της δεύτερης ποιητικής συλλογής του, με τίτλο «ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ». Μια συλλογή ποιημάτων και μικρών πεζών κειμένων, που προσπαθούν να εκθέσουν τα συναισθήματα της επιστροφής του στην Ελλάδα όπου βρίσκεται στην θύελλα της οικονομικής κρίσεως. Παράλληλα, από το 2016 διατηρεί μηνιαία στήλη αφιερωμάτων μουσικού περιεχομένου στο ηλεκτρονικό περιοδικό «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ» και ενίοτε δημοσιεύει ποιήματα του σε αντίστοιχα ηλεκτρονικά περιοδικά, όπως το «POLISPOST». Τον Μάρτιο του 2019, τα πρώτα δύο έργα του πέρασαν από την αρμόδια κριτική επιτροπή και έγινε μέλος της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ. Η «ΑΤΕΡΜΟΝΗ ΣΧΑΣΗ» είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του, στην οποία συνεχίζει την συνεργασία, με τον ζωγράφο και φίλο του, Οδυσσέα Άννινο. Τέλος, συμμετείχε πρόσφατα στα ανθολόγια «Συνομιλώντας με τον Τάσο Λειβαδίτη» (2019) και «Συνομιλώντας με τον Arthur Rimbaud». (2020) Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, με τιμητική διάκριση για την συμμετοχή του στους 34ους Δελφικούς αγώνες ποίησης της ΠΕΛ, και τελευταία με το βραβείο ποίησης «ΕΛΙΚΩΝ», από το λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ, τον Νοέμβριο του 2019. Η «Ατέρμονη Σχάση», ήταν μεταξύ των βραβευμένων βιβλίων του 2019, από τον ΕΠΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 2015 και έχει μία κόρη.