Αργύρη καλημέρα! (Φυσικά …. όπου “Αργύρης” μπορείς να βάλεις ότι όνομα θες.. Ίσως και το δικό σου;)
Δεν είχα άλλη επιλογή για να σου πω αυτά που θα σου γράψω. Τώρα θα μου πεις τι θέλει αυτή η παράξενη και μου γράφει. Όχι μη φοβάσαι δεν έχω σκοπό να σου πω, ούτε τι να κάνεις , ούτε τι να μην κάνεις. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπο που συναντάμε στην ζωή μας, τον συναντάμε για κάποιο λόγο. Μη σε ζαλίζω όμως μ αυτά ! Ας γράψω το γράμμα μου στον άγνωστο Αργύρη που συνάντησα τυχαία στο λεωφορείο των παραισθήσεων. Εκείνο το πρωί ένοιωσα, σχεδόν ήξερα, ότι δεν ήθελες δίπλα σου εκείνη την γυναίκα με την κακιά ματιά, το υποτιμητικό βλέμμα και την αρνητική της αύρα. Έκατσα δίπλα σου σαν να ήθελα να σε προστατέψω από αυτό. Πρόσεξα τα μάτια σου. Αργύρη έχεις μάτια γεμάτα αγάπη και όνειρα! ¨Έχεις τόση ζωή μέσα σου, παρόλο που κάθε πρωί πας να συναντήσεις την «ερωμένη σου» και εκείνη σου κλέβει κάθε μέρα και από λίγη, είναι πολύ ακόμα και όμορφη η ζωή σου. Έχεις ένα χαμόγελο τόσο υπέροχο, που είναι κρίμα να το κρύβεις πίσω από την μάσκα που έχεις διαλέξει. Τα χέρια σου θέλουν να αγκαλιάσουν και εσύ τα προσφέρεις στην «ερωμένη σου» να στα δαγκώνει και να σε πονά τόσο μα τόσο πολύ. Μετά σου λέει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις. Όταν έκατσα δίπλα σου κατάλαβα πόση δύναμη έχεις στην ψυχή σου και πόσο πόνο. Νιώθεις μόνος και ίσως φοβάσαι, να ζήσεις, μακριά της. Σκέψου όμως είναι έτσι; Για τους περισσότερους μπορεί να είσαι «ένα αρρωστάκι» ,ένα κακό «πρεζόνι», για μένα όμως είσαι ένας δυνατός άνθρωπος που μπορεί να αγαπήσει, να ζήσει, να χαρεί. Αργύρη ήθελα να ξέρεις ότι χάρηκα που σε συνάντησα, μη σταματήσεις να αγωνίζεσαι γιατί είσαι ένας σπουδαίος και αξιοθαύμαστος άνθρωπος. Τίποτε μα τίποτε δεν είναι πιο δύσκολο από αυτό που περνάς τώρα. Εύχομαι να σε ξανασυναντήσω σε ένα άλλο λεωφορείο, σε έναν δρόμο, σε ένα καφέ απλά για να δω αυτή την δύναμη που κρύβεις στην ψυχή σου! Ήταν τιμή μου που σε γνώρισα! Και κάτι τελευταίο Αργύρη…… που ξέρεις τελικά μπορεί να υπάρχουν νεράιδες!!
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.