Σύννεφο άμμου
Τα τσακισμένα καράβια χάνονται
δεν μπαίνουν σε λιμάνια
αντιπαλεύουν στα ρουθούνια του Ποσειδώνα,
δεν σκίζουν τα κύματα,
πάνε όπου τα πάνε.
Μπαίνουν δειλά σε σπαρμένα
με στάρι χωράφια παλεύοντας να μη θερίσουν
τους καρπούς της μετάνοιας.
Σπαράζει στην ανύπαρκτη
περηφάνεια τους ο Θεός
καμώνονταν πως λυπάται βαθύτατα
για την μεγάλη απώλεια Του.
Όταν τα δει πλαγιασμένα
στα σπαρτά βγάζει φωτιά,
τα εξαϋλώνει
σε μια καμένη θάλασσα.
Με σύννεφα άμμου
τυφλώνει τις άγκυρες,
τις κράτα γερά με τα δόντια.
Παραδειγματίσου στην αιωνιότητα
του τέλους πριν το θάνατο.
Συγκεντρωμένοι με τα μάτια στον ουρανό.
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.