Σχολείο η ζωή . Κι εκείνη να χάνει πάντα τα διαλείμματα . Μονίμως στις αίθουσες διδασκαλίας να μάθει το μάθημά της . Και μετά , στις εξετάσεις , ένας τόνος , μια λέξη , ένα νούμερο να της ακυρώνουν ώρες μελέτης . Οι καθηγητές συμπονετικοί : ” σου είχα πει να προσέξεις , είναι ΣΟΣ αυτό το κεφάλαιο “. Κι εκείνη να παλεύει να βρει τι έφταιξε. Μα , είχε μελετήσει καλά . Λες και τη στιγμή της εξέτασης ένας μικρός σκανταλιάρης δαίμονας της μπλόκαρε τη μνήμη . Και ξέχναγε . Κι έκανε πάλι τα ίδια λάθη που είχε μελετήσει για να αποφύγει . Τα χρόνια περνούσαν . Κι εκείνη , στην ίδια τάξη , να κάνει τα ίδια λάθη . Το τετράδιο γέμιζε με κόκκινα σημαδάκια , σαν στάλες από αίμα , το μπλε χανόταν και οι διορθώσεις ανούσιες , εκ των υστέρων , δεν βοηθούσαν . Το πήρε απόφαση . Θα έμενε στάσιμη . Θυμόταν τα λόγια μιας αγαπημένης θείας , “έμεινε στον τόπο ” , έκφραση για τον μαθητή που έχανε τη χρονιά του . Εκείνη , λίγο – λίγο , έχανε τη ζωή της . “Στον τόπο” τα όνειρα , οι ελπίδες , οι ανάγκες , οι επιθυμίες . Όλα εκείνα τα κόκκινα σημαδάκια , σαν σφαίρες , πυροβολούσαν τις προσπάθειες της , σκόρπιζαν σαν τρομαγμένα πουλιά τις μέρες της , που χάνονταν κι εκείνη κυνηγούσε το χέρι που κρατούσε το όπλο , να το αφοπλίσει . Στο τελευταίο διαγώνισμα , καταποντίστηκε . Τσακίστηκε πάνω σε ανάλγητους δασκάλους , ο έλεγχος γεμάτος μηδενικά . Γκρεμός η αποτυχία . Στα τραχιά του τοιχώματα έγδαρε τα όνειρα της , τα κόκκινα σημάδια έγιναν πληγές χαίνουσες , το αίμα την έπνιξε . Έφτυσε την πίκρα της , δάγκωσε τα χείλη κι έψαξε μέσα στα σκοτάδια το μυαλό της . Χαστούκισε τη λογική της και συνέφερε τις σκέψεις της . Και τότε , συνειδητοποίησε , πως ήταν εκείνη που όπλιζε το χέρι , το δικό της χέρι , ήταν εκείνη που σκότωνε τη ψυχή της , ήταν εκείνη που θυσίαζε την καρδιά της . Ήταν η στιγμή που η κραυγή της τσάκισε την ανοχή τόσων χρόνων . Μάζεψε τα σημαδεμένα τετράδια και τα έκρυψε . Όχι , δεν τα πέταξε . Τόσα χρόνια προσπαθούσαν να της δείξουν τι έκανε λάθος . Εκείνη δεν το καταλάβαινε . Εκείνη , που νόμιζε πως ήταν απλά κόκκινα σημάδια .
Δρόμοι ήταν ! Διέξοδοι ήταν ! Σωτηρία ήταν !
Δεν έβλεπε ; Δεν ήθελε ; Δεν μπορούσε ; Έτσι έπρεπε να γίνει ;
Δεν αναρωτήθηκε άλλο .
Σχολείο η ζωή . Αρκετά χρόνια σπατάλησε στις αίθουσες του .
Ήταν καιρός να βγει στο διάλειμμα .
Κοντογεώργου Σοφία
Είμαι η Σ….Κ….
Η ποίηση υπήρξε το καταφύγιό μου . Ώσπου ξεμάκρυνα και χάθηκα .
Για χρόνια περιπλανήθηκα στους δρόμους .
Με βρήκε με περιμάζεψε και μου πρόσφερε στέγη . Ξαναβρήκα το καταφύγιό μου .