Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Του Αγνώστου ο Σκοτεινός Ερευνητής – Αικατερίνη Τσουλακίδη

Του Αγνώστου ο Σκοτεινός Ερευνητής

 

Η Αικατερίνη Τσουλακίδη, για μας που την ξέρουμε χρόνια η Κατερίνα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Εγώ την γνώρισα στην Αθήνα, κάπου στην εφηβεία της. Ένα παιδί με επαναστατικό λόγο. Την θαύμασα γιατί δεν έμεινε στο λόγο, αλλά είχε και το θάρρος των πράξεων. Πριν ένα χρόνο, ξανά βρεθήκαμε τυχαία, μιας και η ζωή μας είχε πάει αλλού, Κάπου ανάμεσα από ρακί και κουβέντα μου ανέφερε ότι είχε γράψει ένα βιβλίο. Μου ζήτησε να το διαβάσω. Έτσι έφτασε στα χέρια μου « Του Αγνώστου ο Σκοτεινός Ερευνητής». Η αλήθεια είναι πως ξεκίνησα την ανάγνωση του άμεσα, μα στην δεύτερη σελίδα σταμάτησα. Το βιβλίο αυτό δεν “σήκωνε” ανάγνωση. Έπρεπε να Διαβαστεί. Ξαναγύρισα στην αρχή και βγάζοντας από το μυαλό μου , εντελώς την συγγραφέα του, ξεκίνησα να το Διαβάζω.

Μια αναζήτηση, δοσμένη, με σπάνια για τις μέρες μας, ποιητική γραφή. Μια συγκρουόμενη πάλη. Μια αναζήτηση εσωτερικής λάμψης και απώθησης της ημιμάθειας.   Ένα ταξίδι “μισοτελειωμένο” ,όπως το λέει η ίδια στην μικρή εισαγωγή του βιβλίου της. Το τέλος το γράφεις εσύ, όταν τελειώσεις το διάβασμα, επιμένω στην έννοια διάβασμα, του βιβλίου.

 

«Κάθε φωνή και μια άποψη
κάθε πουλί και ένα δόγμα»

 

Κάθε συνάντηση και μια πάλη, ανάμεσα στο γνωστό και το άγνωστο. Έρχονται στις σελίδες του και μας χαιρετούν, ο Δίας, ο Ερμής, ο Άτλαντας, ο Όμηρος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής και ο Αισχύλος. Πιστέψτε με είναι μεγάλη η παρέα ! Μας κλείνουν το μάτι και μας  αφήνουν να ταξιδέψουμε αναζητώντας την δική μας αλήθεια.

 

 Δύο μικρά αποσπάσματα :

 

«Το άγνωστο στέκει και σας κοιτάζει

Τι γυρεύει ο μάντης;

Τι ζητά ο ποιητής; που πάνε οι περίεργοι;

Τι ελπίζει πως βλέπει ο τρελός;

Να γεμίσει μ’ αιωνιότητα τα μυστηριώδη του μάτια

να περιπλανήσει μέσ’ το αμυδρό

το ενθουσιώδες πέταγμα του

να ‘ναι τα’ αγνώστου ο σκοτεινός ερευνητής.

Να πιστεύει πως πάει στην πιο απότομη και πιο ψηλή κορφή

να αντλήσει τ’ απαραίτητα

να χτίσει μια θρησκεία

πιο αγνή πιο αληθινή πάνω απ’ τις άλλες

να ο πιο φρικτός γκρεμός του ονείρου

Ζωντανός ο άνθρωπος για τον άνθρωπο

είναι η ουσιώδης ύπαρξη.

Ο άνθρωπος έχει τη γη, τον Ουρανό στη θέση του

ν’ αφήσει.

Η γη πρέπει να αρκεί στη φυλή σας.

Άνθρωποι, το ορισμένο πρέπει να ζει μέσα στο όριο του.

Να πίνει σα διψά, να τρώει σαν πεινά

τη σκιά να αποφεύγει

αφού το αποτρόπαιο τον περιμένει.

Όχι χωρίς αιτία, ο νόμος που σας φτιάχνει

στρογγυλεύει περιορίζοντας σαν με διαβήτη

τον ορίζοντα μπρος στα μάτια σας

τη γη κάτ’ απ’ τα πόδια σας

κλεισμένοι σε ένα κύκλο είστε, τη ζωή.»

 

Κάπου προς το τέλος της πορείας προσπαθεί να καταλήξει σε κάποιον ορισμό, μα και πάλι το αφήνει στον αναγνώστη.

 

 

«Είναι παρών!

Αόρατος ως είναι, είναι και εκθαμβωτικός!

Ο αιώνιος γεωργός

Ο αιώνιος θεριστής

Ο Θεός στοχάζεται, ο ουρανός ονειρεύεται

μα η κόλαση προσμένει

Μα μια λέξη βγαίνει απ’ τη σκιά

ΣΥΓΧΩΡΩ!

Κι ο γύπας χάθηκε σε μια ομίχλη

όπου τίποτα δεν έμοιαζε να σαλεύει…»

 

 

“Η κριτική είναι ο χειρότερος τρόπος να προσεγγίσεις ένα έργο τέχνης”

Ράινερ Μαρία Ρίλκε

 

Εύχομαι  στην Αικατερίνη Τσουλακίδη,( από καρδιάς Κατερίνα μου) , να είναι καλοτάξιδο! Να ταξιδέψει τις ψυχές των αναγνωστών στην δική τους αναζήτηση, με τον όμορφο ποιητικό σου λόγο! Χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτό το βιβλίο βγήκε μετά από δέκα χρόνια από το ντουλάπι σου και το κρατώ έντυπο στο Φως!

 

 

 

Το βιβλίο :
Του Αγνώστου ο Σκοτεινός Ερευνητής

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΄Οστρια

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

1 Σχόλιο

  1. Μαριαλένα Δισακιά 22 Ιουνίου 2018 — Συντάκτης άρθρου

    Είχα ακούσει για την ύπαρξη αυτού του βιβλίου εδώ και καιρό. Διαβάζοντας τα όσα γράφει η Μαριαλένα στην ανάρτηση της το μυαλό μου δεν πήγε στο συγκεκριμένο βιβλίο Διαβάζοντας τα αποσπάσματα του στην σελίδα της και κυρίως το σχόλιό της, πώς αυτό το βιβλίο δεν σηκώνει απλό διάβασμα , ανέσυραν από τη μνήμη μου, όσα μου είχε πει για αυτό ,που άγγιζαν τα όρια του μύθου.Έπεσα και εγώ στην παγίδα της απλής ανάγνωσης των αποσπασμάτων, που ανέβασε στη σελίδα της κάπου όμως έφτασα-έστω και αν είναι μικρά τα αποσπάσματα- στο ίδιο με αυτήν συμπέρασμα. Δεν είναι βιβλίο που μπορεί κανείς να το πλησιάσει, διαβάζοντας το “επιπόλαια”Δεν επαφίεται στη βούληση του αναγνώστη η απλή ανάγνωση. Το ίδιο το βιβλίο τον καθηλώνει,παρουσιάζοντας του αλήθειες πανανθρώπινες και ατομικές αιώνια και αναπάντητα ερωτήματα πάντα όμως επίκαιρα,'(οπως έγραψε κάποια άλλη φίλη) σχόλιο που το βρίσκω εν μέρει σωστό ,γιατί τα ερωτήματα είναι μεν αιώνια όχι όμως αναπάντητα γιατί οι απαντήσεις,πολύ απλά ή μάλλον επειδή δεν υπάρχουν αντικειμενικές απαντήσεις (δεν υπάρχει το αυταπόδεικτο) οι απαντήσεις υπάρχουν μέσα στον κάθε έναν αναγνώστη και εδώ βρίσκεται η πρόκληση αυτού του βιβλίου. Να βάλει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί λιγάκι παραπάνω από τη μέχρι τώρα και να οδηγήσει τον εαυτό του στην αλήθεια στη δική του αλήθεια και ίσως στην αντικειμενική αλήθεια ή πιο σωστά στην ύπαρξη της αντικειμενικής αλήθειας ..Δεν έχω διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο ισως τα συμπεράσματά μου να είναι κάπως βεβιασμένα ,δεν μπορώ να είμαι απόλυτη, γεγονός όμως είναι πως διαβάζοντας τ’ αποσπάσματα που μοιάζει σαν κάποιος άλλος να καθοδηγούσε το χέρι της συγγραφέως, από άλλο κόσμο πλάσμα … και η συγγραφέας Katerina Tsoulakidou ,να ήταν απλά το “μέσον” ώστε να φτάσουν αυτά τα λόγια σε μας…Θα ευχηθώ και εγώ Καλοτάξιδο το βιβλίο, ειδικά αυτό όμως την χρειάζεται την ευχή περισσότερο από άλλα, γιατί δεν πρόκειται από όσα μέχρι στιγμής κατάλαβα ,για ένα βιβλίο από αυτά που παίρνουμε για να περάσουμε μία ώρα ευχάριστη στην παραλία, ή όπου αλλού.Προορίζεται για αναγνώστες που είναι αποφασισμένοι να κάνουν την υπέρβαση ,να ξεφύγουν από τα τετριμμένα ,να παλέψουν με τον εαυτό τους, να δουν κάποιες αλήθειες- εστω δικές τους στην αρχή- να δουν αν έχουν κάνει κάτι λάθος, με λίγα λόγια να έρθουν αντιμέτωποι με την ίδια τη μέχρι τώρα ζωή τους,να “διαδράσουν” με το βιβλίο και να δούνε πού θα οδηγηθούν..Ας μη το “φοβηθούν.” Και πραγματικά είμαι περίεργη ,αν έβγαλα αυτά τα συμπεράσματα με δύο αποσπάσματα μόνο ποια θα είναι τα συμπεράσματα μου..και πώς θα είμαι εγώ η ίδια (κυρίως) έχοντας το διαβάσει ολόκληρο. Λοιπόν ακόμη μία φορά Καλοτάξιδο..
    Areadne Georgiou

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής