Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Το μνημόσυνο – Πέτρος Κ. Βελούδας




Το μνημόσυνο
 
 
Σκιές που μαλώνουν σε κάτεργα υπεροψίας,
δακρυσμένες κηλίδες απογοήτευσης
αργοκυλούν σε τοίχους χωρίς οξυγόνο…
Σκηνικό απέλπιδων χειροφιλιμάτων
πλάι σε καφέδες,και μοιραία ξενύχτια
τυλιγμένες σαν κουβάρι οι αντοχές.
Μάτια που καθρεφτίζουν την ματαιότητα,
σπασμένες πιατέλες σερβιρισμένες
φεγγάρια σκελετωμένα ,
όψεις μιας υποψιαζόμενης θανής.
Ησυχία…σιωπηλά εμβατήρια ανάπαυσης των ψυχών,
στο πλαίσιο των εγκάρδιων εναγκαλισμών,
κουράγιο στις ανηφοριές της συμβατότητας…
φιγούρες από μαύρες λιγνές γραβάτες,
μοιάζουν ψάρια νεκρά που σιγοσπαρταρούν
έξω από τα θολά νερά των σκέψεων.
Το τυπικό καθωσπρέπει,είναι μαύρο,
το θάρρος σπασμένο κυπαρίσσι
σε βουνά αγκομαχώντας σωριάζεται
σε εικονικό φέρετρο.
Εδώ υπάρχει συνωστισμός…
ο πολύς ο κόσμος διστάζει…
ο πολύς ο θόρυβος αναστενάζει κάτω
από τα μάλλινα εσώρουχα μιας ταραχής.
Ο πολύς ο κόσμος μονολογεί σε ένα
θεατρικό μονόλογο μιας βιώτης ξεχασμένης
στο σανίδι της ειμαρμένης επί σκηνής,
υπό κράτησης εισιτηρίων μιας πολυέξοδης τελετής…
Καταλάβαμε…το νοιώσαμε…
έγινε ένα με το χωμάτινο εγώ μας,
εκεί βαθιά στη γη κρύβεται το μυστικό μας…
το φορούν και τα αστέρια του Ουρανού
μα δεν είναι μαύρο άλλα λευκό,
αιωνία τους η μνήμη μην μελαγχολήσετε
δίνει ζωή ο Ουρανός κάθε τόσο μας φωνάζει
προσδοκάτε και θα γίνει η Ανάσταση νεκρών ,
μα στη γη που την πατούμε πρέπει με πείσμα
να σκοτώσουμε το θεριό των ανθρώπινων ..
αμαρτιών!



Πέτρος Κ. Βελούδας



 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής