Το τσιγάρο
Το τσιγάρο με κοιτάει,
καίγεται μόνο του στην
κλεμμένη σκιά αμαρτίας
των δώδεκα και σαρανταεννιά.
Ο καφές είναι άφτιαχτος
ακόμα να φουσκώσει.
Το λουλούδι στο βάζο
μυρίζει θάνατο.
Κιτρινισμένα από καιρό
τα φώτα
τα φώτα
παλεύουν να δικαιολογήσουν
την ύπαρξη του παραθύρου.
την ύπαρξη του παραθύρου.
Ο πόνος γλιστρά από το φεγγίτη
εστιάζοντας στην ανυπαρξία
της αντίστασης του.
Θα ξημερώσει στις πέντε και πενηνταεννιά.
Ξανά.
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.