Υποθήκη
Ότι άλλο από τη βρόμικη κατάπτωση στην προσευχή
Της υμνωδίας το μέγα ψεύδος το ερπετό
Να μισήσω δεν αξιώθηκα
Α.
Α.
Όταν περίμενα απο κάπου ν’ αστράψει
Να πιστέψω, πίσω της να στοιχηθώ
Να την ακολουθήσω, ψαράς αγράμματος
τελώνης ανυπόδητος
Πού ήσουν;
Που ήσαστε όλοι;
Διδακτικώς, απόντες μείνατε
Κρυμμένοι σε ύπουλους ψιθύρους
– σφυρίγματα φιδιών
Αρμόσατε φύλακες στις έφηβες κόγχες
Κάθε αναζήτησης
Όταν σε καρφιά και σίδερα πριονισμένα
Γύρεψα το στρώμα της ανάπαυσης
Σκύλοι συμπαθείς ψάχνατε σύμμορφο
Έδαφος μεσημβρινής ραστώνης
Μόνος έτσι πορεύτηκα, βουβός αυτάρκης.
Συγκυρίες ή νομοτέλειες, μέσα
Πάντως έζησα ελεύθερος
Θέλω να το ξέρετε, όταν εκλείψω:
Οση θυμάμαι, χωρίς Αυτόν κύλησα τη διαδρομή
Κι αν κάποτε στην ευσέβεια ξεπέσω
Στην ατίμωση της προσευχής
Εγώ πιά δε θά ’μαι.
Παιδιά μου
Σκλάβοι εκπροσώπου κανενός
Μή συρθείτε.
Ο Θεός ας ορίζεται εντός σας.
Αλέξανδρος Αρδαβάνης
Αλέξανδρος Αρδαβάνης
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.