Φεύγω…
Ούτε φρένο ούτε άγκυρα
Το μυαλό μου τρέχει σαν τρελό σε σπασμένες ράγες,
τα έρμα τους έχουν αποκολληθεί,
χαλίκια σκόρπια και εγώ να προσπαθώ
να βάλω ένα τέρμα στην τρελή πορεία της σκέψη μου.
Θέλω να φύγω να βγω έξω από το ζωντανό “είναι” μου
Αγκαλιάζω το τίποτε και τρέχω μακριά
Μαζεύω τα πράγματα μου για το φευγιό
Να κάνα δύο πουλόβερ πλεκτά
ένα παντελόνι μια φούστα
μια φορεσιά μπλε τα διπλώνω στο κρεβάτι,
έτοιμα τα λουστρίνι παπούτσια
σε πάνινα πουγκιά
Το εισιτήριο το ‘χω από χθες βγαλμένο
Ψάχνω πάνω από τη ντουλάπα εδώ την είχα …
Δεν είναι όμως
Την γυρεύω παντού
Δεν μπορεί
ήμουν σίγουρη πως είχα
Δεν θα φύγω
Θα μείνω εδώ
Ασ’ το μυαλό να πάει όπου θέλει
Εγώ δεν μπορώ να φύγω χωρίς την δική μου κόκκινη βαλίτσα ….
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.