Τις τελευταίες δύο μέρες τις πέρασα μέσα σε ένα ιατρείο κτηνιάτρου.
Η καρδιά σφιγμένη, οι ανάσες δύσκολες, και ένα δάκρυ κρυμμένο (ή όχι) για τον πόνο του. Ένα παράπονο στο βλέμμα του.
“Γιατί με έφερες εδώ ;”
Μια τσατίλα, “αφού πονάω γιατί με τραβολογάς”.
Στο ιατρείο που πήγα ήταν δύο γιατροί. Τους ξέρω χρόνια. Είναι ο καλός και ο χαλβάς. Ας του ονομάσω λοιπόν τυχαία για να καταλαβαινόμαστε. Ας πούμε τον καλό Κ και τον χαλβά Χ.
Ο Κ είναι φιλόζωος, βοηθά πάντα τα αδέσποτα που θα του πας και φυσικά αναλαμβάνει τις στειρώσεις τους με μόνο κόστος τα φάρμακα. Αγαπάει όμως και τους ανθρώπους που συνοδεύουν τα ζωάκια, βοηθά με κάθε τρόπο, αν δεν έχεις χρήματα δεν σου λέει λυπάμαι αλλά δεν βοηθάω το ζωάκι σου, βρίσκει εναλλακτικές, καλύτερη τιμή , μικρές δόσεις ,ίσως και δωρεάν , τα πάντα να βοηθήσει το συντροφάκι σου. Του μιλάει ήρεμα, αγαπησιάρικα, και εκείνο κάθεται ξέροντας πως θα το βοηθήσει “Ναι είχε δίκιο που με έφερε εδώ”
Ο άλλος ο Χ είναι γιατρός μεν καλύτερος ίσως επιστημονικά από τον κύριο Κ αλλά απαράδεκτος . Πρώτα τα χρήματα , αν δεν έχεις λυπάται πολύ που δεν μπορεί να βοηθήσει … τα ζωάκια απομακρύνονται όταν περνάει από δίπλα τους.
Τις ώρες λοιπόν που ήμουν εκεί τα περιστατικά πολλά μα η ερώτηση μία. ..
“-Ο κύριος Κ είναι εδώ;”
Άνθρωποι με γατιά και σκυλιά που προφανώς δεν είχαν έρθει για βόλτα.
Η γειτονιά είναι μια από αυτές του Κέντρου της Αθήνας που δεν είναι και στην καλύτερη οικονομική κατάσταση και τα αδέσποτα πολλά.
Μερικά από τα περιστατικά :
1) Μια κύρια έφερε ένα σκύλο που είχε βρει στο δρόμο
Ο κύριος Κ :
«-Είναι ημίαιμο. Δεν είναι στειρωμένη αλλά είναι προσεγμένη και δεν ήταν στο δρόμο πάνω από μέρα. Δεν το γνωρίζω το σκυλί. Ας δούμε αν έχει τσιπάκι.
-Δυστυχώς δεν έχει..
-Να βγάλουμε φωτογραφίες να ανεβάσουμε στις ομάδες να βρεθεί ο ιδιοκτήτης
-Δεν νομίζω να το εγκατέλειψαν είναι πολύ προσεγμένο
-Έλα γλυκιά μου έτσι το καλό προφίλ να βρούμε τη “μαμά ” σου γιατί γυναίκα σε είχε τέτοιο πεντικιούρ ούτε η ίδια δεν θα έκανε.
-Θα σε φιλοξενήσει η τυχερή που σε βρήκε.»
-Εύχομαι να βρούμε τη “μαμά της” αν όχι θα τη δώσω για υιοθεσία.
Ο κύριος Χ :
«- χα!
-Τι τα μαζεύεις ήθελα να ξέρω
-Τα παρατάνε και την πληρώνουν άλλοι.
-Εμείς θα σώσουμε όλα τα αδέσποτα ;»
Κυνικά και απόλυτα συνεχίζει :
«Πάλι τσάμπα θα δουλέψουμε ; Θα δώσεις κάνα φράγκο ή στο χιόνι και αυτά να τα γράψω ;”
Σιωπή … Δεν πήρε απάντηση από κανέναν
2)
Μια κυρία με την κόρη της φέραν μια γάτα αδέσποτη που μόλις έπιασαν με πολύ κόπο.
Ο κύριος Κ:
-Μπράβο κορίτσια! 50 λιγότερα αδέσποτα με αυτή τη στείρωση . Ελάτε αύριο το πρωί να την πάρετε.
Άφησε το καλάθι μεταφοράς στο δίπλα δωμάτιο που κάνει τις επεμβάσεις.
-Μαμά γιατί είπε 50 λιγότερα αδέσποτα;
-Τόσα θα γένναγε αν δεν την στειρώναμε. Γι’ αυτό πρέπει να το κάνουμε σε όσα περισσότερα αδεσποτάκια μπορούμε.
Φύγαν και η μικρή ακόμα προσπαθούσε να καταλάβει πόσο μεγάλος ήταν ο αριθμός.
3)
Στέκεται ένας κύριος απ’ έξω με ένα Ροτβάιλερ και το κρατά από το λουρί του , μια κύρια λέει στον κύριο Χ
– Πριν λίγο πέρασε προς τα πάνω και είχε το σκυλί αυτό ελεύθερο αφού είναι πελάτης σας δεν του λέτε πως αυτό απαγορεύεται και είναι και επικίνδυνο ; Τόσα γίνονται ..
– Σιγά το πολύ – πολύ να φάει κάνα δύο γάτες ή να κόψει κάνα μπούτι που τα έχετε βγάλει έξω όλες τώρα με την ζέστη. Κάποιος θα βρεθεί να του κάνει μήνυση.
Ο κύριος Κ άφησε το σκυλάκι που εξέταζε βγήκε έξω από το ιατρείο και είπε στον τύπο με τον σκύλο, που είχε σκύψει στο λουρί του για τον αφήσει και πάλι ελεύθερο.
-Αν ξαναδώ να μη προστατεύεις το σκυλί σου έχοντας το δεμένο με το λουρί του λυπάμαι πολύ αλλά θα πρέπει να αλλάξεις γιατρό.
Του γύρισε την πλάτη επέστρεψε και συνέχισε την δουλειά του, μουρμουρίζοντας
«-Ο καθένας για να καλύψει το ναρκισσισμό του και το κόμπλεξ του παίρνει ένα ζωάκι και το έχει για μόστρα, αν μπορούσα θα τα έπαιρνα από τέτοιους τύπους αυτά τα πλάσματα»
Γιατί τα λέω αυτά ; Έλα μου ντε…
Τα ίδια γίνονται και στις κλινικές ανθρώπων. Τα ίδια και χειρότερα ίσως γιατί εκεί είναι λιγότεροι οι “Φιλ – άνθρωποι κύριοι Κ “
Γυρίζοντας σπίτι πνιγμένη από τους καπνούς από την Εύβοια , έχοντας το γατί μου στο καλάθι με τα μάτια μου να είναι θολά από τα δάκρυα που προσπαθούσα να κρατήσω, το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να παρακαλώ να συνέλθει η Λενιώ και να είναι ο κύριος Κ καλά. Να συνεχίσει να είναι Άνθρωπος .
Άνοιξα το φατσοτέφτερο, μια φίλη μόλις έχασε το δικό της γατάκι “ένα δάκρυ για τον γατούλι μου,” λέει… (Εκείνης δυστυχώς δεν τα κατάφερε.) Κάποιος της απαντά με ένα απαράδεκτο σχόλιο. Το κλείνω για να μην μπώ στη διαδικασία να βρίσω τον αγενή.
Άνοιξα την τηλεόραση
Δεν κινδυνεύουν ζωές …. έτσι λένε για την πυρκαγιά.
Ποσά ζωάκια καίγονται σε κάθε δασική φωτιά; Αυτά δεν είναι ζωές ;
Δεν κάηκαν περιουσίες ..
Το δάσος δεν είναι περιουσία όλων μας ;
Σκέφτομαι πως αυτή η αντίθεση του κυρίου Κ με τον κύριο Χ είναι και η δική μας καθημερινή μάχη.
Ποιός θα επιβιώσει ;
Ένιωσα τόσο εγωίστρια ( με λες και λιγόψυχη) που καθόμουν στο πάτωμα δίπλα στη χειρουργημένη γάτα μου παρακαλώντας να συνέλθει και να γίνει καλά, τα δάκρυα που έτρεχαν δεν μπορούσαν να μου προσδιορίσουν για ποιόν λόγο απ’ όλους ..
Το γατί μου αργούσε να ξυπνήσει και προσπάθησα να επικοινωνήσω με το κύριο Κ. Στο σταθερό του ιατρείου απάντησε ο Χ, αφού του είπα ποια είμαι τον ενημέρωσα ότι έχουν περάσει 7 ώρες από το χειρουργείο η γάτα μου δεν έχει ξυπνήσει ακόμα
-Ε και;
Αυτό το «Ε και» μου δηλητηρίασε το νου, έβλεπα το γατί μου σε αυτή την κατάσταση και εκείνος μου έλεγε «Ε και;»
-Μήπως πρέπει να την φέρω να δούμε αν είναι καλά;
-Είναι τεμπέλα, μου είπε.
-Ο κύριος Κ; Που είναι να τον ρωτήσω, μιας και εκείνος έκανε την
επέμβαση ;
-Έχει πάει Εύβοια στα καμένα να βοηθήσει λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές…
Του έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα.
Κάλεσα τον κύριο Κ
Ανάμεσα από σειρήνες και φωνές κατάφερε να με ακούσει.
-Είναι μεγάλη σε ηλικία , πέρασε δύσκολα με το χειρουργείο ,μην ανησυχείτε θα συνέλθει. Χρειάζεται ύπνο. Απλά να της μιλάτε για να ξέρει πως είστε δίπλα της.
Μέσα στις φωτιές και μέσα στο τρέξιμο βρήκε τον τρόπο να με καθησυχάσει.
Φιλόζωος – φιλάνθρωπος
Όποια πόρτα και να ανοίξεις ένας κύριος Κ και ένας κύριος Χ θα σε περιμένουν
Εσύ επιλέγεις με ποιόν θα μείνεις και ποιον θα αφήσεις…
Υ.Γ Ναι η Λενιώ μου για άλλη μια φορά τα κατάφερε χάριν στην αγάπη, σε αυτήν που 15 χρόνια τώρα της δίνω αλλά και χάριν στον υπέροχο κύριο Κ
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.