Φως
Με τρομάζει το φως,
βλέπω στεγνό το δηλητήριο
να τρέχει στα μάτια
Ουρλιάζουν ξενυχτισμένα πουλιά,
που όλη νύχτα φτερούγιζαν
σε ανοιχτό κλουβί
ψάχνοντας την κλειστή πόρτα.
ƒ
Φοβάμαι το φως
αποκαλύπτει των μαλλιών
λευκές τρίχες
στους κροτάφους τους
εκείνων που καμαρώνουν
των χρόνων τις ξερακιανές γυναίκες
κομπάζοντας της νιότης το κατόρθωμα.
ƒ
Φοβάμαι το φως,
του ουρανού σαν αστραπή το χάνεις
και τις σιωπές που κρέμασαν
μπουγάδα με σκιάχτρα
την νύχτα μην τα δουν
πόρνες ξενιτεμένες σε
νεκρά πεζοδρόμια ευτυχίας.
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.