Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Χειμωνιάτικο βαρομετρικό – Δώρα Μεταλληνού



Χειμωνιάτικο βαρομετρικό



Νύχτα ντυμένη βαρυχειμωνιά
ασφυκτιούσαν τα σπόρια του ροδιού
στο ξερό τους περιτύλιγμα
σε αναμονή Νέου Χρόνου
να αποσφραγιστούν…
οι ράγες της επιστροφής είχαν παγώσει
περίεργο…
-εκείνες της αναχώρησης
γιατί ποτέ δεν παγώνουν; αναρωτήθηκε

ταχυδρόμος δεν περνούσε πια
είδος μουσειακό κι εκείνος

η καρδερίνα στο κλουβί
είχε καταπιεί τη λαλιά της
έκρυβε το κεφάλι κάτω από τη φτερούγα της
να μη βλέπει ,να μην ακούει
έχουν ένστικτο τα πετούμενα

βράδυ βαρύ, κρύο, σκοτεινό
μέσα από μαύρα σφουγγάρια σύννεφα
ένα ισχνό φεγγάρι
βουβό κι εκείνο

Κου- κου! κου -κου!
το δυσοίωνο κράξιμο του γκιώνη
προφήτευε τα μελλούμενα

Είχε στρώσει το καλό λινό τραπεζομάντιλο
εκείνο με τις χρωματιστές βελονιές
στον καμβά της ζωής
με τις ραγισμένες ελπίδες
στις διπλωσιές της πετσέτας
κιτρινισμένες απαντοχές

Δυο ποτήρια γεμάτα κόκκινο κρασί
ένα πορφυρό τριαντάφυλλο
σε βάζο αδημονίας
φρουρούσε την υπομονή

επανάληψη σεναρίου
στο μάταιο της αναμονής.


Δώρα Μεταλληνού

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής