Το καράβι της θλίψης σάλπαρε
η ψυχή μου επιβιβάστηκε μόνη σε ταξίδι μακρινό!
Δεν με νοιάζουν τα αντίο σας !
Ούτε τα μάτια σας τα δακρυσμένα!
Ψέματα ήταν όλα !
Κόσμος που πίστεψες …..;
Κακώς μου είπαν …!
Απογοητεύτηκες από όλους ..;
Κακώς μου είπαν πάλι.
Έπρεπε να ήσουν σίγουρη πως έτσι θα ήταν!
Άλλωστε τόσα καράβια σαλπάρουν κάθε μέρα..
κάθε νύχτα με μοναχικούς ταξιδιώτες
της σιωπής και της θλίψης…
μάτια κενά και ψυχές γεμάτες πόνο!!!!
Τα καράβια αυτά δεν είναι
για πολλούς επιβάτες είναι μοναχικά!!
Ένας μόνος !!
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε
από τα λιμάνια που συναντάμε …
Σ’ αυτά τα λιμάνια συναντάμε
κάποιους άλλους ταξιδιώτες άλλοτε
καλούς και άλλοτε κακούς ,
σημαντικούς και ασήμαντους,
ενδιαφέροντες και αδιάφορους,
ευαίσθητους και σκληρούς,
με όμορφες ψυχές και με άσχημες.
Μαζί τους μοιραζόμαστε εμπειρίες
ανταλλάσσουμε συναισθήματα
γνωστά και άγνωστα που τα φοβόμαστε
πολλές φορές γιατί δεν είμαστε
στο καράβι μας για να πολεμάμε
τις καταιγίδες της ψυχής μας
που γνωρίζουμε το μονοπάτι της
την γαληνεύουμε όπως μόνο εμείς ξέρουμε!!
Καλό ταξίδι ψυχή μου στο ταξίδι της θλίψης..
της γνώσης ….
του αύριο…
της όμορφης και της ήσυχης μοναξιάς και των δακρύων της γνώσης!!!!!.
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.