Brainstorm Αυγούστου 4
Αύγουστος λοιπόν ξανά!
Ας το ξαναπώ ο Αύγουστος είναι η Κυριακή του καλοκαιριού και εγώ ποτέ δεν γούσταρα τις Κυριακές.
Κάθε χρόνο και ένα brainstorm κλίκ
εδώ για το 2 και
Ναι τα έχουμε πει ξανά όσο αφορά τον μήνα του τρύγου. Μόνη αναίρεση φέτος είναι πως αποφάσισα πως για μένα είναι η Κυριακή του χρόνου και όχι μόνο του καλοκαιριού.
Ξανά λοιπόν εδώ για το 4ο brainstorm στη σειρά και διαβάζεις με δική σου ευθύνη.
Ξανά Αύγουστος, διαφορές και ομοιότητες; Χμ…
Η Αθήνα φέτος δεν “άδειασε”.
Δώσανε κάμποσα pass αλλά τελικά δεν κατάφεραν οι περισσότεροι να φύγουν. Νομίζω ένας στους πέντε είπαν.
Πώς να φύγουν δηλαδή;
Άκουγα το ζευγάρι δίπλα τις προάλλες, στην αρχή πανηγύρισαν που κληρώθηκαν στο “Διακοπές για όλους”, και μετά από καμιά ώρα τρελής χαράς και αναφορά νησιών για της τέλειες διακοπές, ήρθε ο καβγάς.
-Πώς θα πάμε μωρή άμυαλη; Με 150 ευρώ το κουπόνι;
-Γιατί ; Λίγα είναι ;
-Ρε ζωντόβολο αυτά είναι μόνο για το ξενοδοχείο, βενζίνες; εισιτήρια; φαγητό ; Να μη πω για τους καφέδες που εσύ θέλεις τρεις για να ξυπνήσεις!
-Τι τσάμπα το πήραμε; Ας μην έκανες τότε αίτηση ρε ηλίθιε να το έπαιρνε κανένας άλλος που θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί!
-Ναι γιατί όπως όλοι ξέρουμε αιτήσεις έκαναν όσοι είχαν να πάνε διακοπές!
Τελικά κατέληξαν να πουλήσουν το pass σε μια φίλη τους και εκείνοι να πάνε να αγοράσουν τα σχολικά της μικρής, φέτος τουλάχιστον να την βγάλουν καθαρή. Κάπου να φανεί χρήσιμο τέλος πάντων.
Η Αθήνα λοιπόν όπως Ιούλιο, να μη πω Ιούνιο. Πάρκινγκ δεν βρίσκεις εύκολα, τα περισσότερα μαγαζιά ανοιχτά, τα καφέ γεμάτα, όχι από τουρίστες, τουλάχιστον λίγο πιο μακριά από το κέντρο.
Πάμε μια από τα ίδια λοιπόν.
Φωτιές, γυναικοκτονίες, βιασμοί, παιδοκτονίες, μητροκτονίες, πόλεμοι, καιρικές καταστροφές στον κόσμο και γενικά κακοποίηση των πάντων.
Θάλασσες στα προφίλ, βιβλία στα μπουτάκια, φεγγάρια, πανσέληνος με σχόλια του τύπου: λάμπει το φεγγάρι και όπως έλεγε και ένας δάσκαλος μου (Γιώργος Δάγλας) : Φεγγάρι είναι το γαμημένο αυτή είναι η δουλειά του κάθε τρεις και λίγο να λάμπει!
Ακούς το δεκάχρονο να ρωτάει: Ρε μαμά, αυτοί δεν το ξέρουν ότι σκότωσε τα παιδιά της, γιατί μας την δείχνουν ξανά και ξανά στις ειδήσεις και δεν την βάζουν φυλακή να τελειώνουμε, βαρέθηκα.
Άντε βρες απάντηση.
Η γνωστή διαφωνία από την άλλη.
Δεν είναι ανθρωποκτονία είναι γυναικοκτονία. Μάλιστα, τσακωθείτε για κάνα δυο χρόνια ακόμα ενώ η ουσία είναι πως οι άνθρωποι σταμάτησαν να υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή όπως χρόνια τώρα κάνουν με τα ζωάκια.
Σκότωσε την μάνα του ο άλλος γιατί λέει βαρέθηκε να την εξυπηρετεί, ήταν κατάκοιτη και με άνοια, ενώ μετά μάθαμε πως τη βίαζε κιόλας…
Ενώ από πρόληψη πάμε καλά, μετά την κακοποίηση της γυναίκας του τον πιάσανε, τον δίκασαν και τον άφησαν “φυσικά” ελεύθερο για να συνεχίσει μέχρι τέλους το εργάκι του. Ρε άι σιχτίρ !
Νέος όρος στη ζωή μας τους τελευταίους μήνες η “ξαφνικίτιδα”, μάλιστα ξαφνικά χάνονται ανθρώπινες ζωές από τη μια στιγμή στην άλλη, οι φίλοι μας φεύγουν σαν ψέμα. Πριν το πένθος και το κλάμα έρχεται η ερώτηση: εμβολιασμένος ή όχι;
Άλλος καυγάς από εκεί.
Σκάστε ρε, άνθρωποι πεθαίνουν και μάλιστα οι περισσότεροι νέοι. Που είναι λοιπόν εκείνος με το “καθαρό φανελάκι” να κλάψει μπροστά στις κάμερες εξηγώντας μας τι σκατά συμβαίνει;
Βγήκε για άλλο θέμα όμως ο αρχηγός και σαν πεθερός σε εν διαστάσει ζευγάρι μας ανακοίνωσε πως δεν είχε ιδέα πως η κόρη του είχε βάλει κοριό στον γαμπρό του γιατί την απατούσε.
Αχ άλλο θέμα αυτό φέτος… Το σύστρiγκλο έχει γίνει, με αγαπημένες και αγαπημένους που ξαφνικά (άλλη ξαφνικίτιδα αυτή) ανακάλυψαν πως δεν ήταν δυο αλλά τρεις στη “σχεσάρα” τους που διαφήμιζαν με τόση υπερηφάνεια στα μέσα μαζικής δικτύωσης με τραγούδια ερωτικά και αφιερώσεις ή και χωρίς αφιερώσεις, δεν έχει καμία σημασία!
Αύγουστος και συγγνώμη που χαλάω την όμορφη ατμόσφαιρα μα να ξέρεις, άκουσα πως στο σταθμό μετρό (κάποιον από όλους ) πωλείται βρέφος έναντι 50.000 ευρώ.
Παιδιά πεθαίνουν από θερμοπληξία μέσα σε παλιά αυτοκίνητα.
Δεν είχαμε μόνο το διακοποpass φέτος είχαμε και το βενζινοpass μόνο που αυτό φάνηκε πιο χρήσιμο, πάνε στον βενζινά και αντί βενζίνης αγοράζουν κάτι πιο “χρήσιμο” από το μίνι μάρκετ του.
Ενεργειακή κρίση φέτος, πόλεμος, πανδημία (μην ξεχνάμε και αυτήν) και το κάποτε καλάθι της νοικοκυράς έγινε όσα χωράν οι χούφτες μας και αυτά με φειδώ αδελφέ να μας φτάσει ο μισθός ή η σύνταξη μέχρι τέλος του μήνα, που φυσικά όχι μόνο δεν φτάνει αλλά μένεις και είκοσι μέρες με κάτι ψιλά στο παντελόνι.
Αμ το άλλο; αχ ναι είναι και το ρευματοpass. Εκεί να δεις γέλια, δεν ξέρω για εσάς εμένα πάντως μου έβγαλε ότι χρωστάω και 0,17 του ευρώ.
Άλλη μια κλοπή από την τσέπη σου, αλλά και που να πας να κάνεις μήνυση ; Εδώ σε κλέβουν στο Σταθμό Λαρίσης και σε στέλνουν να δηλώσεις την κλοπή στο τμήμα της Ομόνοιας.
Αύγουστος λοιπόν και εδώ και ένα μήνα έχουμε μάθει να επιβιώνουμε σε θερμοκρασίες Σαχάρας , εκείνης της παλιάς όμως με την ζέστη γιατί τώρα έχει χιόνια! Χωρίς κλιματισμό, ποιός τολμά να το ανοίξει; Πες το μου να του δώσουμε το βραβείο “Ο πιο θαρραλέος Έλλην της σύγχρονης ανάπτυξης “.
Στην Ελβετία δε πεθαίνουν τα ζώα τους για μια γουλιά νερό, το κουβαλάν στις Άλπεις με ελικόπτερα, ενώ στην Βρετανία είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω, άκουσον – άκουσον , λειψυδρίας.
Οι φωτιές συνεχίζουν ακάθεκτες, αλλά στα ΜΜΕ έδωσαν μάλλον γραμμή να μένουν μακριά από απευθείας μεταδώσεις από τα πύρινα μέτωπα και γίνεται πια μια απλή αναφορά κάπου στη μέση του δελτίου, χωρίς φυσικά εκείνα τα τραγικά ρεπορτάζ που μας είχαν συνηθίσει, “αβαβά” που έλεγε η γιαγιά μου, να μη φανεί ξανά η ανικανότητα τους.
Μέσα σε αυτό το χαμό νάτα μας πάλι, νέος ιός λέει από την Κίνα, πάλι λέει, από ένα ζωάκι, πάλι λέει, μας απειλεί, δύσκολα λένε να μεταδοθεί από το ζωάκι στον άνθρωπο αλλά ήδη έχουν κρούσματα, να ήταν τουλάχιστον η μετάδοση λίγο πιο δύσκολη από το όνομα του, Langya και ο Θεός βοηθός!
Αυτά για φέτος και όποιος κατάλαβε κατάλαβε, άλλωστε προειδοποίησα διαβάστε με δική σας ευθύνη…
Kαλή συνέχεια της Κυριακής σου φίλε, εγώ θα περιμένω την Δευτέρα..
Δισακιά Μαριαλένα
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.