Αύγουστος η Κυριακή του καλοκαιριού. Δεν γούσταρα ποτέ τις Κυριακές, από παιδί τις σιχαίνομαι. Θυμάμαι όταν άκουγα εκείνον τον τύπο στο τρανζίστορ που μιλούσε τόσο γρήγορα, “μοτεράκι του βάλαν;” ρώταγα τον πατέρα μου, και εκείνος μου έδειχνε τον δρόμο, έπρεπε να φύγω και να πάω στο δωμάτιο μου, βλέπεις τα αθλητικά ήταν το “must” της Κυριακής.
Αργότερα δουλειά τις καθημερινές και η Κυριακή αφιερωμένη στο σπίτι, καθαριότητα, μαγείρεμα, μπουγάδες … πως να μ αρέσουν λοιπόν, κάπως έτσι μπήκε και ο Αύγουστος στη λίστα. Βλέπεις η δουλειά μου τον Αύγουστο ήταν περισσότερη.Τώρα τελευταία τις συμπάθησα κάπως, διάβασμα, βόλτες, αποχή από τα καθημερινά.
Φέτος ο Αύγουστος ήταν αποκαλυπτικός από πολλές απόψεις.
Φωτιές στο πλανήτη που μας έβγαλαν την απανθρωπιά μας απέναντι στα ίδια μας τα παιδιά.
Καταστροφικές καταιγίδες με ιπτάμενες στέγες σπιτιών, σαν να θέλουν να αφήσουν στους ενοίκους τους ανυπεράσπιστους στη θεά των αστεριών.
Φόνοι, έτσι γιατί του ήρθε του άλλου πήρε ένα όπλο και όποιον “πάρει” (κυριολεκτικά) ο χάρος .
Κακοποίηση σε όλα τα μεγέθη σε έμβια όντα. Πόνος και δάκρυα θα έλεγε κάποιος για όλα αυτά , αντίθετα φίλε, αδιαφορία και ζαμανφουτισμός.
Αχ πόσο άρεσε της μάνας μου να χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη.
Σημαία μας έγινε ρε μάνα ο “ζαμανφουτισμός”
“Ζαμάν φου κι απάνω τούρλα” την ακούω να λέει από εκεί πάνω.
Πάει και αυτό το δάσος, πάει και αυτός ο πνεύμονας, δεν κάηκαν σπίτια, δεν φύγαν ανθρώπινες ζωές, γιατί ζωές χάθηκαν,αυτές που δεν θα έχουν αύριο οξυγόνο, πώς μπορείς να βάζεις ρε φίλε στο ζύγι ποια ζωή είναι πιο σημαντική από την άλλη ;
Αμαζόνιος, Σιβηρία, Ανταρκτική από την μία μεριά, από την άλλη… για “αυτούς” χρήμα.
Αυτό το χρήμα που δεν υπάρχει σταματώντας την στήριξη των παιδιών στην Υεμένη.
Ποιος νομίζεις ότι είσαι ρε “κουκκίδα” του πλανήτη!
Βρε μήπως βρήκαν άλλη γη και μας το κρατάνε μυστικό ;
Στέλνουν τους VIP εκεί σιγά-σιγά και μας τελειώνουν αργά και σταθερά;
Μόνο που φέτος σαν να τους έπιασε μια ανυπομονησία.
Ιστορίες συνωμοσίας πολλές.
Γιατί είναι τόσο θυμωμένος ο κόσμος ;
Αφού είναι τόσο θυμωμένος ο κόσμος γιατί δεν κάνει κάτι γι’ αυτό ;
Να δεις μας ψεκάζουν!!
Έλλειψη παντελούς κατανόησης .
Ή εγώ τρελαίνομαι ή κόσμος έμεινε πια δίχως πόδια (ωραίος στίχος, να τον κρατήσω)
Ψυχολόγοι και ψυχίατροι κάνουν χρυσές δουλειές.
Αχ ρε θεία, τότε στην γειτονιά είχες τη καλύτερη ψυχολογική υποστήριξη, πεζοδρόμιο, αυλή, καφεδάκι, γειτονιά, τίποτε κρυφό από την γειτόνισσα, ανάλυση, γέλιο, κλάμα και πριν μπεις το βράδυ σπίτι, όλα λυμένα.
Το ένα μετά το άλλο τρέχουν αυτό τον Αύγουστο στο μυαλό μου.
Χάθηκαν ζωές παιδιών μέσα από παιχνίδι.
Άλλα πνίγηκαν σε αφύλακτες πισίνες (πόσο έφταιγαν οι γονείς και η μη παιδεία τους;) άλλα καταπλακώθηκαν σε γηπεδάκια της επαρχίας, σκέφτομαι :”Πρέπει άραγε εκεί που πας διακοπές να κάνεις έλεγχο πρώτα στο πόσο ασφαλής είναι αυτά τα γηπεδάκια ή είναι δουλειά αυτών που έχουν την ευθύνη;”
Ακούς, ακούς τα θέματα, τα προβλήματα, δικών σου και ξένων.
Έρχεται και η δική σου στιγμή, η δική σου ας πούμε φάση να ζητήσεις “στήριξη” και ακούς ένα καταπληκτικό:
“Ε… και;” από αυτόν που τον άκουγες δίχως όρια, καθημερινά και όποτε είχε ανάγκη. Καλά να πάθεις λοιπόν, ναι – ναι έτσι είναι τι ψάχνεις;
Τελικά ρε φίλε ποιος φταίει για όλη αυτή τη δυστυχία, αναρωτιέμαι, δίνοντας την ίδια πάντα απάντηση στον εαυτό μου … Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Δεν ξέρω αν βγάλατε άκρη σ αυτά αλλά brainstorm ήταν τι άκρη να βγάλεις;
Μαριαλένα Δισακιά
Γεννήθηκα στην Αθήνα και από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Αγαπώ την γραφή. Εκφράζω όλα μου τα συναισθήματα. Γράφω παντού εκτός από το σπίτι μου. Συνήθως στα Μ.Μ.Μ , σε καφετέριες, πάρκα ακόμα και καταμεσής του δρόμου. Περισσότερο γράφω στην θάλασσα με την ελευθερία που προσδίδει.
1 Pingback