To Dream is to Create – Αθανάσιος Βύνιας

To Dream is to Create!

Όχι! Δεν είμαι φωνή. Δεν είμαι απλά μια φωνή. Είμαι το παιδί μέσα μου. Είμαι ένα παιδί. Ένα παιδί που φωνάζει για να το ακούσουν επιτέλους. Ένα παιδί που ήλθε στον κόσμο για να λάβει και να προσφέρει. Ένα παιδί που δεν τον ενδιαφέρουν οι φανφάρες για τη ζωή που οδηγεί στο θάνατο, έναν θάνατο που σε κανένα δεν αξίζει και που όλοι νομίζουν ότι λατρεύουν τη ζωή ενώ μέσα τους βαθιά λατρεύουν εκείνον. Δεν τον ενδιαφέρουν οι πολικότητες των ‘’μεγάλων’’, δε γνωρίζει μίσος, ψέμα, κακία, δε γνωρίζει πόλεμο, βία. Μόνο φως αγάπη και αλήθεια. Αγαπάει τη ζωή και ζει το κάθε λεπτό. Διεκδικώ την προσοχή και την παρουσία σου με κάθε τρόπο. Σου χαμογελάω, σου κάνω νάζια, εκείνα που έκανες κι εσύ αλλά τα ξέχασες με τα χρόνια. Είμαι απλά ένα παιδί, ένα αθώο πλάσμα που μέσα από την αθωότητα μου θέλω να σου δείξω τη δική σου αθωότητα, τη δική σου αλήθεια που έχεις ξεχάσει, γιατί κάποιοι-κάπου-κάποτε σου είπαν ότι η ζωή μαθαίνεται και θέλησαν να σου μάθουν όλα όσα έπρεπε για πάντα να ακολουθείς σαν ευαγγέλιο. Τη σκληρότητα, την ψεύτικη ισότητα, την αδικία, τη μοίρα, την εξουσία, το χρήμα! Γιατί βλέπεις εάν είχες άλλες προσλαμβάνουσες θα έμενες για πάντα όπως εγώ. Για πάντα ζωντανό. Σε βλέπω όμως κάθε μέρα να αργοπεθαίνεις δίπλα μου, να μη μου δίνεις αυτά που ήλθα να πάρω, όχι γιατί δε θέλεις, αλλά γιατί δε μπορείς. Το μόνο που έμαθες να δίνεις είναι ψέμα. Ένα ψέμα προς τον ίδιο σου τον εαυτό και πουθενά αλλού. Σε κανέναν άλλον. Γιατί όσα βλέπεις έξω είναι απλά μια αντανάκλαση του μέσα. Έμαθες να βλέπεις μόνο σωστό ή λάθος, καλό ή κακό. Αλήθεια και αλήθεια. Αλήθεια! Να ήξερες τι σημαίνει αυτή η λέξη. Α-λήθη. Ή άρνηση της λήθης, ή άρνηση του ψέματος προς τον εαυτό σου. Η Αλήθεια του ποιος είσαι. Η αλήθεια του ποιος θέλεις πραγματικά να είσαι. Όχι να φαίνεσαι.
Σε ακούω να διαβάζεις για αμαρτίες σε ευαγγέλια, ιερά βιβλία, σε κείμενα που εδώ και χρόνια υπάρχουν, για να φτάσεις σε αυτή την άρνηση της λήθης σου. Αλλά βλέπεις δεν είσαι όπως εγώ και δεν κατανοείς πως η μόνη αμαρτία είναι η άρνηση σου να σε δεις πραγματικά, α-μαρτία= δεν βλέπω την αλήθεια μου. Έτσι πέφτεις εδώ και χρόνια θύμα των αυταπατών σου και μέσα από τις λέξεις που δεν κατανοείς φτιάχνεις εικόνες, τέρατα που θα σε κατασπαράξουν για πάντα. Σου φωνάζω λοιπόν ‘’Πάρε τα από πάνω μου. Μη με σκοτώνεις! Είμαι εσύ! Μη σε σκοτώνεις. Μη ΜΑΣ σκοτώνεις. Δες με! Και αφού δε μπορείς να με δεις άκουσε με και αν δε μπορείς να με ακούσεις άφησε με να βγω έξω με άλλον τρόπο για να με αντιληφθείς. Νιώσε το σκίρτημα της καρδιάς σου, νιώσε τον πανικό σου, το φόβο σου, τη θλίψη σου. Νιώσε το σώμα σου να πάρει! Εγώ είμαι, εγώ είσαι, Χρησιμοποιώ κάθε τρόπο, κάθε τι που μπορώ για να με ακούσεις. Να ΜΑΣ ακούσεις. Να καταλάβεις πια πως η αλήθεια είναι εδώ. Μέσα. Ο κόσμος είσαι εσύ. Τα όνειρα που μαζί κάναμε όταν είμασταν μικροί. Και πριν μπούμε μέσα σε μια μήτρα. Τότε που γνωρίζαμε μόνο αλήθεια, όνειρο, διαύγεια, γαλήνη, ΑΓΑΠΗ! Και κάπου στην πορεία με ξέχασες. Αλλά με ψάχνεις, με ψάχνεις μισός. Με βρίσκεις νομίζεις μέσα σε εφήμερα μονοπάτια που τα αποκαλείς έρωτα. Όμως είμαι εδώ. Δεν είμαι έξω. Είμαι μόνο μέσα. Βαφτίζεις τις σχέσεις σου ‘’το άλλο μισό’’ και έτσι πέφτεις στην παγίδα που μόνος έφτιαξες. Παραδέχεσαι ότι είσαι μισός. Και έτσι όταν και ο άλλος είναι μισός αρχίζεις να τον μισείς. Μισός και μίσος! Δε διαφέρουν και πολύ αυτές οι λέξεις. Μισείς μόνο το μισό σου. Μόνο το άλλο ολόκληρο σου μπορείς να αγαπήσεις! Μα ακόμα κι έτσι ας είναι! Μπορείς να βρεις το κομμάτι που σου λείπει μέσα από το άλλο μισό, αρκεί να ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕΤΕ! Αλλά δε μας ακούτε! Δεν θέλετε. Είμαστε εδώ και σας περιμένουμε!
Πως; Τι είπες; Τι πρέπει να κάνεις; Σε μένα μιλάς ή κάπου αλλού πάλι. Άκουσε με λοιπόν έστω κι αν μιλάς σε άλλον: Χόρεψε που να πάρει! Χόρεψε! Χόρεψε με όλη σου την ψυχή. Τι δε μπορείς; Άσε εμένα τότε να σου δείξω! Δώσε μου τα πόδια σου, τα χέρια σου, την καρδιά, το στόμα σου. Και θα σου δείξω! Θυμήσου να πάρει η ευχή! Θυμήσου ποιος ήσουν και ποιος θέλεις να είσαι! Ανάπνευσε! Κάνε όνειρα! ΖΗΣΕ! Όλα στην ώρα τους όμως! Θα περιμένω. Ένα βήμα τη φορά αρκεί να θέλεις να με βρεις! Δεν είμαι μακριά. Είμαι σε έναν κήπο γεμάτο λουλούδια. Αυτό που αποκαλούν παράδεισο. Εμείς το ονομάζουμε αλήθεια. Εσύ το λές καρδιά ή καμιά φορά το λές και ‘’Όνειρο!’’ Σε αφήνω τώρα. Ώρα να ξυπνήσεις! Ώρα να φορέσεις τις μάσκες σου ξανά. Τη ‘’δύναμη σου!’’ Τι; Δε μπορείς; Θα είναι όλο και πιο δύσκολο κάθε φορά. Γιατί δεν χωρούν μάσκες στο όνειρο. Δε χωρούν μίση και μισά μόνο αγάπη και ολόκληρα! Σε αγαπάω! Θα τα καταφέρεις. Όχι μόνος σου. Μαζί μου! ΄Οσο με έχεις δίπλα σου. Όσο με ακούς. Το τηλέφωνο χτυπάει! Σήκωσε το! ‘’Εμπρός ποιος είναι;’’ Λάθος ‘’Εμπρός ποιος είμαι;’’
To Dream is to Create!

Αθανάσιος Βύνιας 

Αθανάσιος Βύνιας

Το όνομα μου είναι Αθανάσιος Βύνιας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από μικρός όταν μου έκαναν τη συνηθισμένη ερώτηση ”τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;” απαντούσα ένα σωρό πράγματα που θα ήθελαν να ακούσουν. Μέσα μου όμως το παιδί απαντούσε και απαιτούσε:  ”Θέλω να κάνω τον κόσμο να χαμογελάει με όποιον τρόπο μπορώ”. Ήταν το πρώτο μου όνειρο, το οποίο με καθοδηγούσε. Πολλά χρόνια μετά, βρέθηκα να σπουδάζω στο Π. Αιγαιόυ στην Λέσβο στο τμήμα Κοινωνιολογίας. Με ενθουσίαζε η ενασχόληση με το δίκαιο και άδικο αυτού του κόσμου, το όνειρο όμως πάντα εκεί. Δε με άφηνε να ηρεμήσω…Εκεί διαμόρφωσα μια κοσμοθεωρία σχετικά με αυτό που αποκαλούμαι ”σύστημα”, ”κοινωνία”, ωστόσο μου δημιουργήθηκε η ερώτηση ”που είναι ο άνθρωπος μέσα σε όλες αυτές τις θεωρίες; Που είναι ως οντότητα;” Αυτό με έκανε να αλλάξω μονοπάτι  και  να ξεκινήσω σπουδές στο N.Y.C. στο αντικείμενο της Ψυχολογίας, στις εναλλακτικές θεραπείες, στο positivity coaching  και στη Συμβουλευτική. Έτσι κάπως, μπήκα στο δρόμο του ”Ονείρου” που ποτέ δεν ξέχασα. Τα τελευταία χρόνια ασκώ το επάγγελμα του συμβούλου προσωπικής ανάπτυξης με σεμινάρια και ομάδες αλλά και ατομικές συνεδρίες, ενώ παράλληλα εκφράζω το δημιουργικό μου κομμάτι μέσα από τη μουσική και τη συγγραφή. Τα τελευταία δυο αντικείμενα έχουν γίνει η προσωπική μου αυτογνωσία. Η διέξοδος μου από τη ρουτίνα και η προσπάθεια μου να προσφέρω κι εγώ σε αυτή την πολυπόθητη ”αλλαγή” που όλο και περισσότεροι επιθυμούμε για τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ ότι η αλλαγή συμβαίνει μόνο από μέσα μας, εφόσον απελευθερωθούμε από μοτίβα και πεποιθήσεις που εσκεμμένα ή και ασυνείδητα, το περιβάλλον μας διαμορφώνει. Πίστευα και πιστεύω στη ζωή, στον άνθρωπο, σε ένα καλύτερο ”Τώρα” -αφού το χθες δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ”τώρα πεπερασμένο” και το ”αύριο” τίποτα άλλο από ενωμένα κομμάτια του ”τώρα” που θέλουμε να ζούμε ή και δεν θέλουμε-  και στο άπειρο δυναμικό που έχεις μέσα σου! Και έτσι είναι!