Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Άννα – Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

 

Άννα

 

Λυπημένη στεκόταν η Άννα
καθώς σουρούπωνε.
Τους στίχους που κρατούσαν
κάτι από την εξαίσια εικόνα της
δε θα τους μάθαινε ποτέ.
Μα κι αν τους μάθαινε
πάλι λυπημένη θα ήταν.
Έτσι κι αλλιώς
ο χρόνος που κυλά,
πάντα λυπημένους
μας αφήνει.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής