Λόγια...Άνεμοι της Ψυχής

ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΔΙΣΑΚΙΑ

Επιστροφή – Μαριαλένα Δισακιά

 

Επιστροφή του οικείου

 

Επιστροφή του οικείου,
του από καιρό ξεχασμένου.
Το μυαλό μου γίνεται θρύψαλα
Εναλλασσόμενες εικόνες του χθες
και του σήμερα αιμορραγούν
Ψάχνω το συναίσθημα που άφησα εκεί…
πίσω από το γεμάτο ράφι και
η σκόνη μπαίνει στα μάτια  
κάνοντας τα να  δακρύζουν
μη κατανοώντας αν αυτό είναι καλό ή όχι
άλλωστε ποιός νοιάζεται πια γι’ αυτό
Μια άγνωστη γλώσσα αντηχεί στ’ αυτιά μου ,
όμως την καταλαβαίνω
Την ήξερα κάποτε, δεν αναρωτιέμαι,
είμαι σίγουρη
Θέλω  να τραγουδήσω
σε αυτή την ξένη γλώσσα
μα ρόδια βγαίνουν στον αέρα,
είναι μπλε και πράσινα,
δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοια ρόδια
και σε κάποιον άλλο κήπο
ή μόνο στον δικό μου
Ένας αυλός κλαίει μαζί μου,
μα τα πόδια  διαφωνούν και χορεύουν
Είναι καταχείμωνο,
παρ’ όλα αυτά, ούτε σύννεφα έχει μέσα ούτε κρύο,
μια ζέστη, φωτιά με καίει
κάθε που ακούω το χτύπο του μυαλού
εκείνου που χάνεται στο βάθος της λήθης
Δεν μιλώ δυνατά,
δεν κλαίω γοερά,
δεν περπατώ γρήγορα
είναι τόσο όμορφη η πορεία αυτού του ταξιδιού
και εγώ απολαμβάνω κάθε στάλα αλμύρας
κάθε σκέψη
Δεν θέλω να μιλήσω
για την μεγάλη προδοσία που μου έκαναν.
Θέλω να πάρω το άλογο αυτό και να κατέβω την λεωφόρο


Δισακιά Μαριαλένα

 

 

Επόμενο Άρθρο

Προηγούμενο Άρθρο

Θα χαρώ πολύ να γράφετε σχόλια που θα βοηθήσουν στην δημιουργία εποικοδομητικού διαλόγου. Τών παθών κρίσει καί ασκήσει περιγιγνόμεθα, πρότερον δέ ή κρίσις εστί. (Με την κρίση και την άσκηση κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, μα η κρίση είναι το πρώτο). - Πλούταρχος

© 2024 Λόγια…Άνεμοι της Ψυχής