Κλειστές Πλατείες
Κι ύστερα ήλθαν τα… Γιούρα!!!
Εκείνο το πρωί έκανα το δρομολόγιο προς το σχολείο από Χ. Τρικούπη 88 –που έμενα σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο- στην Αραχώβης που ήταν το 5ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, όπου ήμουν μαθητής 6ης τάξεως. Ο επιστάτης ο κυρ-Παναγιώτης Θεοδωρέλος κρατώντας την είσοδο κλειστή, μας επέτρεψε να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλιώς ήταν η τελευταία μέρα πριν από τις διακοπές του Πάσχα, την άλλη μέρα ήταν Σάββατο του Λαζάρου κι είχα κανονίσει το ταξίδι μου για επιστροφή στην Κέρκυρα. Δυο τρεις από του συμμαθητές αποφασίσαμε να πάμε στην Πλατεία Εξαρχείων για να καθίσουμε στα παγκάκια και να συζητήσουμε. Είδαμε ότι η Πλατεία ήταν κλειστή και στρατιώτες γύρω από αυτών να μην επιτρέπουν την προσέλευση σε κανέναν , ούτε καν σε κορίτσια, που τους έλεγαν διάφορες δικαιολογίες για να τις αφήσουν να περάσουν. Από Θεμιστοκλέους κατευθυνθήκαμε προς Ομόνοια, όμως στην Ακαδημίας και ακριβώς στην Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ένα τανκ κατέβηκε με ορμή και έκανε μία στροφή επί της μικρής Πλατείας με τον αξιωματικό που ήταν όρθιος και μισός έξω από το ανοικτό κουβούκλιο, να απειλεί όλους όσους ήταν στα μπαλκόνια ή στα ανοιχτά παράθυρα να κλείσουν και να μπουν αμέσως στα σπίτια τους. Άμεσα έριξε και δυο τρεις πυροβολισμούς στον αέρα χρησιμοποιώντας το περίστροφο που κράταγε στο δεξί του χέρι, πράγμα που ήταν απολύτως πειστικό για να κλειστούν όλοι μέσα.
Φύγαμε έντρομοι από τους πιο στενούς και δευτερεύοντες δρόμους επιστρέφοντας στα σπίτια μας. Ήδη είχε αρχίσει το «τσουβάλιασμα» , δηλαδή οι συλλήψεις όλων όσων ήταν χαρακτηρισμένοι στους φακέλους της Ασφάλειας ως κομμουνιστές τύπου Ε. Έτσι φθάνοντας προς το σπίτι και κάπου εκεί στο διώροφο Χ. Τρικούπη και Καλλιδρομίου, απέναντι από του Χρυσάφη, σταμάτησε ένα αμάξι της ασφάλειας με συμβατικά νούμερα στις πινακίδες και κατέβηκαν δύο ασφαλίτες και με συνοπτικές διαδικασίες –το μόνο που είδαμε ήταν η μπαλκονόπορτα να τραντάζεται βίαια- κατέβασαν τον «ύποπτο» και τον τσουβάλιασαν στο αμάξι με ποροορισμό το Φάληρο, όπου μέχρι το βράδυ είχαν μπαγλαρώσει χιλιάδες «επικίνδυνους κομμουνιστάς».
… Ύστερα ήλθαν τα Γιούρα και η Μακρόνησος και μία μακρά –μακρά νύχτα!!!
( Α.Δ. 21-4-21)
Πρώτη δημοσίευση του αφηγήματος του Αντώνη Δεσύλλα “Κλειστές πλατείες” στο “Λόγια… Άνεμοι της ψυχής”!
Αντώνης Δεσύλλας
Ο Αντώνης Δεσύλλας γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανε-πιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως στέλεχος των Υ-πηρεσιών Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας. Από το 1997 που πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας με το Αφήγημά του ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΣΠΙΑΝΑΔΑ, έχουν εκδοθεί ακόμη δεκαπέντε βιβλία του, μυθιστορήμα-τα, συλλογές διηγημάτων, νουβέλες, αφηγήματα, πραγματείες. Είναι ιδρυτής και συντονιστής της Λέσχης Ανάγνω-σης Κέρκυρας, που λειτουργεί από το 2007. Μερικά από τα βιβλία του συνθέτουν μια «λογοτε-χνική τοιχογραφία της Κέρκυρας» με αναφορές σε βάθος χρόνων: – Νικηφόρος Μαρνιέρη, Χρονικογράφος του Αυτοκράτορα (1437). – Εκτός των Τειχών (1530-1537) – Ο Απογραφέας (1645-1730) – Το βιος του Μάρκου Λαοπόδη (1922-1951) – Μικροί Άγιοι (1924-1943) – Βόλτα στη Σπιανάδα (1955-1965) – Ρίξε κάτι επάνω σου (1955-1993) – Σαν παλιό σινεμά(1963-1965) – Μελωδία Κρυστάλλων (1975) – Κερκυραϊκή Πασχαλιά (1955-1990) – Τα στέφανα της Αγγελίνας (1956-1965) με αναδρομές Επίσης έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: – Αντιβάντου- Μυθιστόρημα – Το κίτρινο λουλούδι- διηγήματα. και – Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.