Κύριε,
μου άρεσαν πάντα οι ξεκάθαροι λογαριασμοί,
μα σ’ ένα θέμα δεν τα καταφέρνω.
Να Σε ρωτήσω, λοιπόν!
Εκείνα τα χρόνια που πέταξα από τη ντουλάπα,
γιατί μου φάνηκαν διπλά και τρίδιπλα
έτσι αργά που κυλούσε η λάβα στα σωθικά μου,
μετράνε;
Εκείνα πάλι που φύγανε σαν αστραπή,
θαρρείς και κάποιο φθονερό χέρι
πλάτυνε την τρύπα της κλεψύδρας,
πόσο πιάνουν στου χρόνου το ζύγι;
Κι εκείνα τ’ άλλα που δεν έζησα,
τα ακατοίκητα, τα κωφάλαλα,
γιατί να τα χρεώνομαι;
Πόσων χρονών είμαι τελικά;…
Με τη χαρά ή με τον πόνο μετριέται ο χρόνος;
Συγχώρα με, μα μια ζωή που μας δίνεις,
οι πιο πολλοί δεν προλαβαίνουμε να καταλάβουμε.
Λουλοπούλου Χρυσούλα
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ “ΔΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ”(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ, 2016),
“Γεννήθηκα για ν’ αγαπώ, όχι για να μισώ.” (Σοφοκλέους, ‘Αντιγόνη’)